Dinosaur Jr. weer - even - bij elkaar voor de muziek

‘Het gaat niet om hoe erg we elkaar haatten’

Rob Broere, ,

Het concert van Dinosaur Jr. in Vera op 6 juni verkocht net zo snel uit als dat van Pearl Jam in 1992. Geen wonder. Dinosaur hoorde met Sonic Youth en Pixies tot de invloedrijkste indierockbands van de jaren tachtig. En niemand had gedacht dat het tussen frontman J Mascis en bassist Lou Barlow ooit goed zou komen. Laat staan dat de band een reünie zou beleven. 3Voor12|Groningen vraagt de twee naar het hoe en waarom.

‘Het gaat niet om hoe erg we elkaar haatten’

Mascis is, zoals gewoonlijk, erg moe. Jezus, het lijkt wel of de man de hele dag aan de waterpijp hangt, zo langzaam en monotoon praat hij. Verwacht van hem geen greintje enthousiasme, ook niet als het gaat over de hereniging van het gouden trio: Barlow, drummer Murph en hijzelf. Gapend vertelt hij van de plannen van hun platenmaatschappij om de eerste drie Dinosaur Jr.-platen opnieuw uit te brengen. En hij zegt dat hij Lou de afgelopen jaren al een paar keer had ontmoet, waarbij hij hem zijn excuses aanbood voor die toestanden van toen (Mascis trapte Barlow in 1989 uit de band, rb). Maar de directe aanleiding voor de reünietoer was een concert dat ma Barlow organiseerde voor gezinnen met autistische kinderen. Sonic Youth speelde er, Barlow met zijn band Sebadoh en hij met zijn huidige band The Fog. “Lou en ik speelden voor het eerst in vijftien jaar een nummer samen. Dat stimuleerde onze relatie. We bleken ook beter met elkaar overweg te kunnen. Ik denk dat we gewoon ouder en wijzer geworden zijn.” De muzikale vibe tussen Lou en hem was er bij de eerste repetitie meteen weer. Maar een nieuw Dinosaur Jr.-album hoeven we niet te verwachten, verzekert Mascis. “We doen twee Europese toers en een Amerikaanse. En that’s it. Dan ga ik weer een plaat opnemen met The Fog.” Barlow moet lachen als hij hoort van Mascis en zijn excuses. “J maakt nooit excuses. Nou ja, op zijn manier dan, zonder daadwerkelijk sorry te zeggen.” Maar hij is blij dat ze elkaar weer gevonden hebben en na zestien jaar weer samen op tournee gaan. Hij beaamt dat het idee voor de reünie ontstond na het concert dat zijn moeder organiseerde. En vertelt dat het magisch was om weer met J samen te spelen. “Het klikte meteen weer. We hoefden ook nauwelijks te repeteren.” Of hij, die zich na zijn ontslag bij Dinosaur Jr. ontpopte tot begenadigd songschrijver en pionier van de lo-fi, de band ook gemist heeft? “De power van de muziek wel, en J’s songs. Maar de band op zich niet. Het was toch niet leuk meer. We toerden ons suf, maar niemand vermaakte zich.” Maar goed, ze hebben zich met elkaar verzoend. Ook hij denkt dat het te maken heeft met ouder en wijzer en zo. “Dat is een cliché, maar het is wel waar. Het is ook goed om je met mensen te herenigen, vind ik. Dat geeft een positieve draai aan een verhaal. In het geval van Dinosaur laat het zien dat het uiteindelijk om de muziek gaat en niet om hoe erg J en ik elkaar haatten.” Dat ze in Vera repeteren en er ook het eerste optreden van de Europese toer doen, was trouwens Barlow’s idee. “J wilde in Londen repeteren. Dat vond ik te duur. Alleen aan hotelkosten waren we al een vermogen kwijt geweest. Waarom niet in Vera, zei ik. Dat is een speciale plek voor ons, waar we altijd met open armen ontvangen zijn. Daar kunnen we ons relaxed voorbereiden.” En zo geschiedde. De eerste drie Dinosaur Jr.-platen, ‘Dinosaur’, ‘You’re Living All Over Me’ en ‘Bug’, zijn opnieuw uitgebracht door Cargo/Suburban.