Om jullie alvast lekker te maken voor de show van volgende week, zal ik proberen uiteen te zetten wat er nou zo lekker is aan een potje Nada Surf. Allereerst die vier fantastische albums die ze ons tot nu toe geschonken hebben. Elke plaat met zijn eigen karakter en even wars van trends. Te beginnen bij het laatste wapenfeit The Weight Is A Gift. Een plaat die op het eerste gehoor niet eens zo bijzonder klinkt. Bij de eerste luisterbeurten viel hij mij zelfs wat tegen. Toch sijpelen al snel weer die typische Nada Surf-akkoordjes door, waarbij de melodieuze wendingen net wat knapper gevonden zijn dan bij gelijksoortige indiepopbandjes. Ook heeft zanger Matthew Caws een zangontwikkeling doorgemaakt die zelfs voor de meest a-muzikale bejaarde hoorbaar is. Het eerste album High/Low wordt ook gekenmerkt door bijzonder prettig stemgebruik, maar zoals Caws zelf beaamt, is hij hier nog meer de zingende gitarist dan andersom. De gitaarpartijen zijn op het debuut heerlijk stekelig en bij vlagen lekker dwars, maar het gevoel voor een catchy popliedje is altijd beangstigend dichtbij. Met dat popgevoel wordt rigoureus gebroken op het tweede album The Proximity Effect. De meer experimentele koers wordt de band commercieel fataal, want platenmaatschappij Elektra verbreekt het contract, waardoor ze in een klap zonder deal en plaat op straat staan. Volgens Elektra stonden er geen bruikbare singles op het album. De Amerikaanse televisie en radio zouden niet geïnteresseerd zijn in dit soort ‘moeilijke’ muziek. Na twee jaar in de rechtszaal te hebben doorgebracht om de rechten voor het tweede album in eigen handen te krijgen, begint de band aan het schrijven van de derde plaat Let Go. Een prachtig emotioneel album, dat bol staat van de inspiratie en liefde voor muziek. Met Blizzard Of ’77 bevat het ook een van de allermooiste liedjes van de 21e eeuw. Die liefde voor muziek heeft de band in de moeilijke jaren op de been gehouden. De fantastische live-shows van de band zijn hier een afspiegeling van. Zelden zag ik zo’n mooie band op het podium, zelden zag ik iemand zijn liedjes zo mooi zingen als Matthew Caws en zelden zag ik een band die zo toegewijd aan elkaar is. Ga dit zien mensen! Ik weet dat het uitverkocht is, maar ga gewoon kijken of je ergens in een uithoek nog een kaartje op kan scharrelen. Probeer desnoods via de achteringang binnen te komen. Alles is geoorloofd.