DJ Freelance Hellraiser, ofwel ("just call me") Roy, wil het liefst niets te maken hebben met categorieën. Dus ook niet met de term mash-up, die dankzij MTV zelfs de schooljeugd van onder de zestien al bereikt heeft. Dat levert vaak problemen op, want als mensen hem vragen wat hij draait, weet hij niets te antwoorden. Het liefst verrast hij het publiek met een mengeling van dance en rock. Alles door elkaar. Zolang je het maar geen mash-up noemt en het dat maar wel is. Met ondeugd in zijn ogen verklapt Roy dat hij zelfs zijn eigen grenzen overschrijdt door een trance-nummer van Igor S te draaien. ‘Hoeveel te meer ik er naar luisterde, des te leuker ik het vond, ook al dacht ik eerst dat het niet leuk vond. Maar het was goed. So punk...’. De Zapclub biedt in Simplon met Club Fuck zodoende maandelijks een prettig alternatief voor de rock-met-een-vleugje-dance avond die elke zaterdag in Vera wordt gehouden. Met DJ’s als DJ Freelance Hellraiser vrij concurrerend bovendien, want in tegenstelling tot het gros van de Vera DJ’s toont hij zich een waar DJ Koning en weet hij hoe je een opbouw moet maken en het publiek naar hoogtepunten kunt voeren. Daarbij worden stijlen gecombineerd zonder dat bij elk nummer een wisseling van de wacht hoeft plaats te vinden. Tegelijkertijd blijft hij verrassen: ‘Ik raak gemakkelijk verveeld en koop de hele tijd nieuwe muziek. Veel DJ’s doen hetzelfde als wat ze jaren geleden deden. Dat is wat het publiek wil; DJ’s die doen wat ze verwachten. Ik vind dat enorm saai.’ Roy begon met bootlegs maken om zijn eigen live DJ performances een extra injectie te geven. Toen er veel vraag was naar de The Strokes met Aguilera bij kennissen en bevriende DJ’s, besloot hij hier maar eens 500 singeltjes van te maken. Kleine 7” schatjes, die gretig werden afgenomen. Het is ook te gemakkelijk vindt Roy: ‘net als bij punk kan iedereen het maken, het enige wat je nodig hebt is een computer’. Zelf gebruikt hij iets serieuzere programma’s, maar het kan. Volgens de geruchtenmachine heeft Paul McCartney hem onlangs gevraagd om een album met hem te maken. Waarom ook niet? Als David Bowie reeds mash-up wedstrijden op zijn website organiseert, dan mogen andere ex-idolen uit het popverleden toch niet achterblijven? Was het tijdens de punk nog ‘kill your idols’, tegenwoordig is het ‘mash up your idols’. Een nuance verschil volgens sommige artiesten, want The Strokes konden er volgens een gniffelende Hellraiser niet om lachen dat ze ge-mashed werden. So punk...