De dag dat ik voor het eerst 'Gangsters' van The Specials op de radio hoorde veranderde voorgoed mijn leven. Vanaf dat moment was ik liefhebber van ska en dus knipte ik mijn haar kort, zocht naar oude pakken en verzamelde de two-tone singles van bands als The Selecter, The Beat en The Bodysnatchers. Mijn liefde voor ska is altijd latent gebleven, maar wel bekoeld door talloze mislukte crossoverbands die met een snufje ska hebben geprobeerd hun gebrek aan originaliteit te maskeren. Rude Rich and the High Notes is wat dat betreft een prettige verrassing. Op een te druilerige donderdagavond kwamen zij naar Vera met een pot onversneden "roots" ska en rocksteady - niet zoals de Britse bands van two-tone, maar getrouw aan de originele helden uit Jamaica: The Skatalites, Prince Buster en Desmond Dekker. Het was op zichzelf verbazingwekkend om zo'n authentiek geluid te horen van een Amsterdamse band, maar de leden van Rude Rich and the High Notes lopen al wat langer mee en hebben de nodige ervaring die ze nu ten volle benutten. Meestal komt respect voor de roots van een bepaalde stijl met de jaren. Deze gasten hebben wat dat betreft duidelijk hun "ding" gevonden en brengen het met veel schwung en swing. Eigenlijk valt er niet zoveel op de High Notes aan te merken: het klopt aan alle kanten en de presentatie is luchtig, al is het soms op het randje (oproepen tot meezingen, vragen of iedereen blij is, da's niet cool) en een ska-gitarist hoort wat mij betreft met een Telecaster op de heup te spelen a la Lynval Golding en niet met een Gibson onder de oksel, maar dat is een detail. Rude Rich and the High Notes is een band die aanzet tot bewegen en verdrijft voor een stief uurtje de nattigheid en de te lage temperaturen.