"How fucken old are Nomeansno? Give it up granddads". Het is een tekst op een wc die de mannen van Nomeansno als foto hebben gebruikt voor de hoes van hun dit jaar verschenen verzamelaar 'The People's Choice', de aanleiding om Europa weer eens aan te doen voor een uitgebreide tour. Nomeansno is een beetje een schizofrene band. Worden hun vooral op een feilloos gevoel voor ritme leunende jazzpunkcorenummers veelal schreeuwend of declamerend met zwarte teksten ondersteund, de broertjes Rob en John Wright (Bas/zang, drums/zang) en hun compaan Tom Holliston (gitaar/zang) hebben ook een melodieus-simplistische en meer rechtoe rechtaan kant, die ze een uitlaatklep geven via hun alter-ego's de Hanson Brothers (vorig jaar nog in Vera). In Vera speelde Nomeansno voor een publiek waarvan ze goeddeels de vaders zouden kunnen zijn. Ze logenstrafte echter spoedig de prikkelende tekst op hun cd-hoes. De eerste rijen veranderden namelijk al snel in een pogoënde massa en er was waardering alom. Tot besluit was er ook nog een massaal meezingen met de ultieme toegift "Beat on the Brat", een cover van de Ramones die door de band zo worden bewonderd. Helemaal aan het eind van het marathonconcert van twee uur kwamen die twee kanten van de Canadezen mooi bij elkaar in een aantal toegiften. Naast de Nomeansno-klassieker 'Two Lips, Two Lungs and One Tongue' betrof dat ook een cover van The Undertones, de ode aan Joey Ramone 'Joey Had To Go' van de Hanson Brothers en tot slot dus het aan Dee Dee Ramone opgedragen 'Beat on the Brat'. Het vormde een waardig eind voor een concert dat, hoewel het inmiddels vier jaar geleden is dat de laatste "verse" Nomeansno release het licht zag ('No One'), aantoonde dat de houdbaarheidsdatum van Nomeansno nog lang niet verstreken is.