Als je de kamer van Djurre binnenstapt, zie je de hoofdpersonen uit de liedjes van Awkward I aan de muur hangen. Bij elke foto wordt door Djurre een kleine anekdote verteld en het gesprek duikt al snel in het verleden. Met een glimlach op zijn gezicht praat hij over de periode in Amerika en over de tijd dat hij zijn eerste liedjes schreef, ofwel de periode waar de wortels van Awkward I liggen. “Awkward I bestaat al een tijdje. Je moet het trouwens zien als Djurre die muziek maakt. Het is meer een groepje om mij heen. Ik ben eigenlijk de spil in het geheel. In de periode dat ik in Amerika zat, heb ik een aantal liedjes geschreven en die heb ik later verder uitgewerkt, samen met Andreas (Willemse, van o.a. Audiotransparent, red.) en een oom van me, die piano speelt. Maar omdat ik er de hele tijd voor naar Oosterhout moest, omdat mijn oom daar woonde, ging het relaxte gevoel er al snel af. Toen heeft Awkward I een poos stil gelegen, maar Andreas heeft me aangemoedigd om de boel weer op te pakken. Kijk, ik ben niet zo’n bandjesfiguur. Ik speel graag wanneer ik er zin in heb. Meestal komt Andreas dinsdagavond langs en dan spelen we wat. Maar dat is heel organisch, het voelt niet gepland. Er zijn op zo’n avond geen hoge verwachtingen. Er is tussen ons een bepaalde chemie. Andreas voelt goed aan wanneer hij mij wel of niet moet ondersteunen. Hij is wel belangrijk voor Awkward I en daar komt bij dat Andreas veel speelt, hij veel verstand heeft van technische dingen en ik veel van hem leer. Maar ik ben degene die de liedjes schrijft.” Wanneer Djurre uitleg geeft bij de foto’s, merk je dat de teksten van de liedjes van Awkward I behoorlijk dicht bij hun schrijver liggen. De personages uit het nummer 5th And Locust, Pam en Courtney, kijken je bijvoorbeeld vanaf de muur lachend aan. De muzikale inspiratie van Awkward I is minder duidelijk. Djurre: ‘Waar ik mijn inspiratie vandaan haal, is moeilijk aan te geven. Als je weet hoe het werkt, kun je zo’n soort situatie creëren. Maar meestal als ik het druk heb, met mijn studie bijvoorbeeld, krijg ik de inspiratie voor de nummers. Het zijn dan wel vaak flarden van nummers. Het gaat soms niet zo soepel, omdat ik hoge eisen aan mijn nummers stel. Ze moeten me kunnen raken, zoals Timesbold en Elliott Smith dat over het algemeen doen. Vaak ontstaat er dan een soort proces van samenvoegen van ‘nieuwe stukjes’ en zoiets van ‘dit akkoord klinkt wel mooi als ik het na dat akkoord speel’. De melodie neurie ik meestal, en de teksten komen gevoelsmatig. Soms heb ik al een mooie zin, bijvoorbeeld ‘I’m really not that tired yet’. Maar het kan ook zo zijn dat ik meteen acht zinnen heb. Het is dus geen standaardproces. Dat heeft ook te maken met het feit dat mijn teksten erg persoonlijk zijn.” Het titelloze plaatje van Awkward I is deels opgenomen bij Frank ‘Foefurs’ (van de gelijknamige platenzaak, red.) thuis en deels door Djurre zelf. Daarnaast speelde Awkward I met de jongens van Audiotransparent in zowel Simplon als Huis de Beurs. Toch ziet Djurre zijn project niet als een onderdeel van de Groningse muziekscene. “Omdat ik eigenlijk alleen opereer, heb ik niet echt iets met Groningen zelf. Zoals ik al aangaf, ben ik niet zo’n bandjesfiguur. Ik heb ook nooit het gevoel gehad dat ik muziek met vrienden kon maken. Andreas’ band, dat is echt een vriendengroep. Dat heb ik niet, ik was vaak alleen bezig op mijn kamertje. Een beetje tokkelen en zo, dat vond ik leuk. Maar Andreas heb ik in de stad leren kennen en Chris (Audiotransparent, red.) heeft een solo gespeeld bij een van mijn nummers. Het is wel handig als je wat mensen kent. Het benefiet voor Audiotransparent in Simplon heeft er deels voor gezorgd dat ik in de kelderbar van Vera kon spelen. Dat was wel mooi. Maar dat avondje met Music 77 en Audiotransparent in Huis de Beurs was meer een zelf opgezet iets. Al ken ik wel wat mensen, ik denk niet dat ik zelf deel uitmaak van een scene. De naam zegt het al: ik voel me vaak een beetje de vreemde eend in de bijt.” Djurre de Haan is in februari weer terug in Nederland.