Het was gezellig druk in Simplon, vrienden en familie van bandleden, maar ook een hoop nieuwsgierigen en vaste Simplongangers. Enkele juryleden lieten weten, na zwaar gedronken te hebben tijdens de eerste twee voorondes, het rustiger aan te doen. "Dit gaat niet goed. We hebben nog een paar te gaan..." De eerste band, rawk'n'rollband Lovehandles, mocht beginnen. Het geheime wapen van Lovehandles is zangeres Dorien. Deze toch ietwat verlegen brulboei dook af en toe het gat tussen haar en het publiek in om de zenuwen eraf te schudden, wat best charmant was om te zien. De band zelf speelde echter niet strak genoeg en de algehele showmanship was vrijwel onaanwezig. Als in het juryrapport de langzame stukken als de beste momenten worden omschreven dan is het geen goed teken. Tricks Of Shade maakt een technisch hoogstaande hybride van pop, metal en funk, met als gevolg dat het op sommige momenten klinkt als Mother's Finest. De zangeres heeft uitstraling en deed aparte dingen met haar stem, maar miste volgens de jury "een memorabele zanglijn". Laten we daar een schepje bovenop doen: de hele band miste gevoel voor die ene gouden riff. Het bleek, ondanks de technische hoogstandjes, een prutje van in de oefenruimte bij elkaar gejamde stijlen, overgangen en breaks. De leden van Premium C toonden, naast veel plezier op het podium, een ontegenzeggelijk talent voor het verzorgen van kromme tenen. Rudimentaire gitaarsolo's die dan ook nog door de zangeres werden nagezongen. Een drummer die de maat niet kon houden maar zich toch aan een minutenlange drumsolo waagde, puur om de gegeven 20 minuten te vullen. De eindstreep werd met bloed onder de voeten gehaald. De singer-songwriter pop van Chill-Bread wilde maar niet goed overkomen. Foutjes, vals afgestemde gitaren en dan ook nog het gegeven dat het repertoire memorabele nummers mist hielden de band uit de finale. Het kwam neer op de laatste twee bands. Yeren, een band dat al 9 jaar bestaat (en dus ook de eerste echt volwassen klinkende optreden van de avond voor zijn rekening mag nemen) en het amper twee jaar oude Third Wing. Beide bands doen aan het soort jaren '90 pathetische mainstream rock waar iedereen wel een of twee platen van in de kast heeft liggen, alleen heeft Third Wing een ietwat meer up to date-geluid (denk aan Kane) en dus meer hitpotentie. Het daaropvolgende - langdurige - getouwtrek binnen de jury ging over deze twee bands. Uiteindelijk mocht Third Wing als winnende band het podium bestijgen voor de traditionele toegift. Volgens de jury toonde deze band het vermogen om pakkende melodieën te schrijven en waren zij de eerste band met een echt overtuigende leadzanger en een bassist "die vergroeid leek met zijn instrument". Op donderdag 22 april vindt de vierde voorronde plaats van de Groninger Popprijs in Simplon, met punkbands The Kickers, My Sister Harold, Coglioni Di Coniglio, Mighty Mashed Potatoes, Tczhernobillies en Quintessence.