Op landkaarten kom je de meest tot de verbeelding sprekende plaatsnamen tegen. Zo zaten de jongens van een toen nog naamloze Groningse groovemetalband op een druilerige middag in een atlas te bladeren. Ze belandden in Zweden en vonden een klein stipje in de buurt van Uppsala, met de welluidende naam Karbo. Hebbes, dachten ze. Karbo, dat klinkt kort maar krachtig. Het zou een automerk kunnen zijn, een nog snellere variant van turbo of een voorvoegsel dat power uitdrukt. Nou valt het met die power een beetje tegen op Leech, de tweede demo van de band. Gitaartechnisch is het allemaal dik in orde. Gitarist Frank staat garant voor indrukwekkende, superstrakke riffs. En drummer Reinee en bassist Rutger zijn een degelijk ritmetandem. Maar song- en productietechnisch spreken de vijf nummers van Leech minder tot de verbeelding. De echte verrassing ontbreekt, en interessant dan wel grappig bedoelde breaks en tempowisselingen (Follow Me, Oh Shit!) komen eerder wat lullig over. Dat de cover van Prodigy's Breathe - met prettig vervormde vocalen - de beste track van deze schijf is, is veelzeggend. Ook qua zang dient nog het nodige bijgeschaafd te worden voordat Karbo echt indruk kan maken.