Moss en Coparck bewijzen serieuze festivalkandidaten te zijn

Moss en Coparck, twee meesters in het schrijven van mooie liedjes, stonden afgelopen week in Doornroosje. Ze hebben allebei een sterk nieuw album uit, maar hoe pakt dat live uit?

Moss en Coparck, twee bands die allebei een sterk nieuw album uit hebben en meesters zijn in het schrijven van schone liedjes. Mag je ze met elkaar vergelijken of kun je dat uberhaubt niet? Moss trapt deze avond af en doet dat beduidend steviger dan op de plaat. Hierdoor raakt de nuance helaas een beetje zoek, zeker omdat de geluidsman er al helemaal geen gevoel voor lijkt te hebben. Dat is erg jammer want Moss heeft echt wat te bieden en het zit er vanavond ook allemaal in, maar de rock aanpak spoelt de melancholiek en de sixties feeling weg. De leuke ideeën, wendingen en bliebjes zijn wel te horen maar hangen als het ware naast de song. Een goede Excelsiorplaat staat dus niet garant voor een dito uitvoering.

Coparck is inmiddels al toe aan de derde cd en die is met veel lof ontvangen. Bij club 3VOOR12 gaven ze een voorproefje van hun liveperformace. Bij de eerste tel is het al direct goed. Zij weten de vibe goed over te brengen. De gedegen ritmesectie legt een solide basis die waarnodig versnelt danwel vertraagt. Zanger Odilo Girod klinkt soms getergd, maar niet overdeven. Hij laat vooral rust en ruimte over om de songs hun werk te laten doen. Daarbovenop komt nog eens het inspirerende en vurige keyboardspel van Maurits de Lange.

Ruim een uur lang word je getrakteerd op een show met hoofdzakelijk nummers van de laatste cd. Het komt de uitvoering ten goede dat de vroegere eigenwijsheid en experimentele grappen achterwege worden gelaten, maar gelukkig wordt het ook nergens té degelijk. Als Moss zich live nog wat verder ontwikkelt dan hebben de aanwezigen wel eens twee bands kunnen zien die een belangrijke plek kunnen innemen bij menig festival. Coparck staat in ieder geval al op Oranjepop. Tekst: Kim Klein Koerkamp. Foto's: Wille Kerkhof