Net terug uit Japan en Davids huiskamer ademt studio Ghibli, de Japanse filmstudio die een groot aantal anime-films uitbrengt. De setting doet denken aan die covers die lo-fi compilatievideo's hebben op YouTube. Het open raam, de avondzon op een kop koffie. Voor zij die hiermee onbekend zijn, ga het checken. Misschien kom je Just Big Hills wel tegen.
David Berman, alias Just Big Hills, is een Arnhemse producer die bekend is om zijn triphop beats met dromerige indie lofi invloeden. Met een grote following op Youtube en Spotify is hij beroemd tot in Vietnam. Een interview over onder meer lofi hiphop en math-rock aan de vooravond van zijn optreden 14 juli op het Valkhof Festival in Nijmegen.
David, je maakt met Just Big Hills ook big waves de afgelopen tijd. Waar kom jij zo ogenschijnlijk opeens vandaan?
"In mijn hele leven is muziek een constante. Mijn vader is cellist bij het Gelders Orkest en mijn moeder is fervent muziekliefhebber. Vandaar dat het bijna onvermijdelijk was dat ik ook iets met muziek zou gaan doen. Als baby maakte ik overal al muziek op en was ik op alles met ritmiek aan het dansen. Toen ik tien jaar was, heb ik de gitaar opgepakt en raakte ik in de ban van dat ik zelf muziek kon maken. Dit leidde ertoe dat ik na de middelbare school naar het Rijn IJssel ben gegaan om popmuziek te gaan studeren."
"Na een paar jaar gitaarspelen begon ik eigenlijk veel meer te voelen voor het schrijven van muziek. Ik begon mijn eigen nummers te schrijven maar ik nam het nooit echt op. Uiteindelijk kwam ik in aanraking met Ableton. Dit was een eye-opener! Ik dacht; ‘HO eens’, ik kan alles dat ik maak opnemen, knippen, plakken en arrangeren. Ik kreeg dus passie om beats te maken en minder voor het drillen op één instrument."
"Op de opleiding merkte ik helaas dat er te weinig mensen waren die dit en wat ik wilde maken ook deelden. Toen dacht ik, dan doe ik dat toch gewoon zelf? Ik zocht een eigen uitlaatklep, iets dat echt van mij was, onder mijn controle. Daar had ik wel behoefte aan naast het stramien van de opleiding."
Je bent nu afgestudeerd en je trekt best wat bekijks, in de regio en daarbuiten. Wat doet dit met jou?
"Ik merkte voor het eerst dat ik internationaal positieve reacties kreeg door YouTube. De single 'Shinjuku' bijvoorbeeld is via dit platform een eigen leven gaan leiden. Die is destijds royalty free uitgebracht. Omdat het gratis is, zie ik het nu in vlogs voorbijkomen, dit is top voor je zichtbaarheid!"
"Iets anders, een zanger uit Vietnam heeft een nummer opgenomen over Shinjuku. Daar pakt hij dan 2 miljoen views mee, het staat daar zelfs op karaoke-machines! Ja, je loopt wat geld mis, maar het is toch crazy! Heel inspirerend en motiverend om te zien dat een nummer via een kanaal als YouTube of Spotify bij de wereld terechtkomt, en je opeens een hit hebt in Vietnam. Sinds vorige week heeft mijn eerste nummer een miljoen streams, dat is heel onwerkelijk."
Je noemt je eigen genre triphop met indie lofi. Kan je die genres en de combinatie eens uitleggen?
"Ik ben een groot liefhebber van math-rock, dit heeft veel overlap met indierock. De indie is ook omdat ik de songstructuur en de zwoele gitaar en fijne melodieën van de gitaar belangrijk vind."
"De triphop komt omdat ik daar altijd al van heb gehouden, bijvoorbeeld Bonobo en Emancipator. Ik heb altijd ook een heel grote liefde gehad voor instrumentale muziek. Het is voor mij dan ook een verademing dat de meeste triphop instrumentaal is. Ik ben redelijk op mezelf en dat is denk ik de reden dat ik bij instrumentaal blijf."
"De lofi is een beetje meegaan op de craze, maar wat ik mooi vind is wat lofi ís, low fidelity. Het lijkt alsof het nummer op een andere locatie wordt afgespeeld. Dus je bent heel erg juxtaposing (1). Je krijgt het idee dat de muziek wat van je af staat, dit maakt het vaak wat lichter en erg fijn."
Lofi wordt in de hiphop media al een tijd lang gezien als een zeer opkomend sub-genre. Hoe ervaar jij dit zelf?
"Toen die lofi gekte opkwam, kwam ik erachter dat YouTube een enorme markt voor mij kon zijn. Er zijn veel lofi hiphop afspeellijsten voor in koffiezaken, of voor tijdens het studeren of blowen. Die worden ontzettend goed beluisterd."
"Ik ben naar al die afspeellijsten gaan mailen en hoopte er in te kunnen worden opgenomen. En toen kwam ik op een van de grotere kanalen terecht, ChilledCow. Dit was ook het channel dat Shinjuku heeft gepromoot. Dit nummer heeft mijn carrière toen de schop in de juiste richting gegeven."
Zie je het ook het podium opgroeien?
"Waar mijn hart het meest ligt, is het schrijven en uitbrengen van muziek. Maar de reden dat ik heb besloten om in mijn eentje op het podium te staan was eigenlijk Nicolas Jaar op Down The Rabbit Hole. Daar komt een deel van de inspiratie voor mijn show vandaan. Zijn eerdere albums zijn triphop-achtig en downtempo, dat werkt toch minder live. Maar op Down The Rabbit Hole deed hij zijn show in zijn eentje omringd door zijn synths. Dit werd in een keer een soort techno- of houseset. Ik vond dit heel inspirerend dat je gewoon je ding kan doen en daar iets heel anders van kan maken live."
Je speelt op zondag 14 juli op het tuinpodium van het Valkhof festival. Wat ga je precies doen?
"Ik sta alleen op het podium, ik gebruik Ableton en op mijn launchpad trigger ik de beats, achtergrondsynths, en een tweede gitaar. Daarnaast speel ik live gitaar. Het is in mijn eentje een soort Just Big Hills Semi-Live set. Ik ga iets anders doen dan op de plaat."