Aan het einde van het jaar staan veel mensen even stil en kijken terug op de weg die achter hen ligt. Zo kijken The Naked Sweat Drips vanavond terug op een bewogen jaar, waarin veel gebeurde maar waar ze sterk zijn uitgekomen.

Het concert

The Naked Sweat Drips + Mt. Echo + Palermo. Zondag 22 december 2019, Doornroosje Nijmegen

Het jaar waarin Pain in Healing uitkwam, de ode aan de veel te vroeg overleden Kristian Strik en het album waaraan hij zelf nog heeft meegewerkt. Maar ook het jaar waarin de band zichzelf weer teruggevond en door kan op de ingeslagen weg, aangevuld met een nieuwe gitarist. Een jaar met veel concerten waarin het verhaal telkens opnieuw is verteld. Het verhaal van vriendschap, doorgaan, je emotie omzetten in muziek en vooral: het leven vieren. Maar voor dat deze slotact het podium betreedt, is er even tijd voor iets anders.

De avond speelt zich af in het café van Doornroosje en iedereen is het er over eens dat dit een heel toepasselijk podium is. Klein, gemoedelijk, de bandleden lopen gewoon tussen het publiek door om hun spullen op het podium te zetten en drinken gezellig een biertje met de mensen die ze kennen. Niks geen kleedkamers en artiesteningang. Bijna ouderwets, wat betreft gezelligheid.

© Heyta Melssen

Palermo

© Heyta Melssen

Mt. Echo

Uit de as herrezen

Als eerste band staat Palermo op het podium. Het is hun debuut, maar de muzikanten zijn bepaald geen onbekenden in Doornroosje. Stijn, Wout en Peter vormden eerder al Taxidermist. Twee jaar geleden doken zij onder na de indiejaarsluiting 2017 in Brebl maar nu herrijzen ze - minus Jan van Tiel - als een feniks uit de as met een lijst van vijf pakkende nummers. Het klinkt als vanouds en toch nieuw. In de afgelopen twee jaar zijn ze duidelijk gegroeid en hebben ze een nieuwe stijl gevonden. Ze spelen een mooi samenhangend geheel en het smaakt zeker naar meer.

Duistere echo’s
Mt. Echo is de tweede band vanavond en staat op hun thuishonk. Het album Cirrus werd namelijk dit voorjaar live opgenomen op ditzelfde podium. De set, waaronder een aantal nieuwe nummers, zit mooi in elkaar. Ze bouwen een ambient soundscape met steeds duister wordende elementen en het gehuil van wolven en ravengekras op de achtergrond. Ook de lichten op het podium dimmen wat zorgt voor een geheimzinnige sfeer. Zo weven ze een psychedelisch tapijt waarop The Naked Sweat Drips kunnen voortborduren.

Setlist

Palermo
Leopard King
Mountain
Karate Ten
Future mesh
Kid

Mt. Echo
Soft nothing
Catena
Lighthouse at the end of time
Wolves
Basic operation
Don’t blink
Electric empire
Sound and fury
Monsters and the men who made them

© Heyta Melssen

The Naked Sweat Drips

De apotheose

Als Stefan Kollee het podium betreedt, verandert hij in iets anders. Zelden is de transformatie van mens naar podiumbeest zo duidelijk te zien. De frontman stuitert, lijdt, valt en zingt vol overgave. Het podium is te klein voor hem, regelmatig springt hij tussen het publiek om daar zijn bizarre dans te kunnen uitvoeren.

Maar het wordt geen moment vreemd, het hoort erbij. En de muziek is klasse. Er worden niet alleen nummers van Pain in Healing gespeeld, ook ouder werk komt voorbij en dat klinkt nog steeds spartelvers. The Naked Sweat Drips laten zien en horen dat ze gegroeid en gesterkt zijn en klaar staan om de drempel naar een nieuwe toekomst over te steken.

Een mooiere jaarsluiting is bijna niet denkbaar.

Setlist

Leap taken
Reason
Unpleasant return
Mighty fine
Insanity road
Even eagles
Bordeaux death
Empty shell
Patient
For your own good
The healing
Agony abides

© Heyta Melssen

The Naked Sweat Drips