Natuurlijk, het Valkhof presenteert zich als een festival om nieuwe muziek te ontdekken, maar de ervaring leert dat een publiek het hardst uit zijn dak gaat op een feest van herkenning. En welke Nederlandse act kan dat momenteel nou beter dan De Likt? De blend van hiphouse, nederhop en funky electro keert al jaren menig festivaltent binnenstebuiten. Om over de onverwoestbare frontman Jordy Dijkshoorn nog maar te zwijgen...

© Matthijs Mekking

Voor wie de afgelopen jaren op de Noordpool in een afgelegen hutje zonder internet gezeten heeft: het Rotterdamse De Likt werd in 2013 opgericht door Jordy Dijkshoorn, John van Beek en Giorgi Kuiper, toen nog studenten aan de Popacademie. Datzelfde jaar wonnen ze de Grote Prijs, in 2015 volgde het gelijknamige debuut en een jaar laten toerden ze langs alle grote Nederlandse festivals. Het doek viel bijna toen Jordy in 2017 betrokken raakte bij een straatgevecht en in het ziekenhuis belandde, maar gelukkig viel alles mee en kwam de groep zelfs nóg sterker terug.

Muzikaal is De Likt wellicht het eenvoudigst te beschrijven als het rauwere, lompere halfbroertje van de Jeugd van Tegenwoordig. Op het moment dat de groep, aangevuld met Afronaut en Diggy Rast, het podium bestijgt en aftrapt met ‘Net Als Toen’ en ‘Antwerpen’ komt dat rauwe randje echter nog niet helemaal uit de verf. Dat verandert wanneer het al vroeg in de set tijd is voor ‘Bloed Aan De Muur’. De menigte begint te kolken: de “tijgers en tijgerinnen” in Nijmegen zijn klaar om maximaal te gaan. Vanaf dat moment is het voor de band als kakken zonder douwen.

Tijdens ‘Bloed Aan De Muur’ wordt ook duidelijk dat  De Likt een deel van de gimmicks achterwege laat. Vooruit, Jordy klimt nog steeds bij iemand op de schouders (dit keer “zijn ergste vijand” in het publiek in plaats van zijn fictieve broer) en er wordt nog veelvuldig gecrowdsurft. Maar van Jordy’s regenjas en speedo, hun vroegere eye catchers, ontbreekt ieder spoor. En dat voelt verfrissend. De band bewijst hiermee meer te zijn dan een novelty act en zet de muziek weer centraal.

HET CONCERT:
De Likt, Valkhof Arc, woensdag 18 juli

HET PUBLIEK:
Een groot deel van de “tijgers en tijgerinnen” eten uit de hand van Jordy. Fans achterin hebben echter zichtbaar last van de geepekoppen die er liever doorheen ouwehoeren. Of zij de volgende keer willen aftaaien.

WAS HET GOED:
De eerste dag dat De Likt er niet voor de volle 110% voor gaat moet nog komen. Deze sloopkogels weten hoe je een feestje moet bouwen.

HET NUMMER:
Bij ‘Bloed Aan De Muur’ grijpen de heren het publiek echt bij de kladden, om de rest van het uur niet meer los te laten.

(Tekst gaat door onder de foto)

© Jan Snel

Dat is ook meer dan terecht, want zo spontaan als dat het op het podium lijkt, zo goed doordacht zit de muziek in werkelijkheid in elkaar. Jordy trekt de aandacht door zich uit te leven op de meest absurde teksten (“Ik ben de dresscode zelf, fuck het thema / Geen chick of fried chicken of de rookworst van de Hema”), maar ondertussen zetten producers Giorgi Kuiper en John van Beek een stevige muzikale basis neer. Juist hierdoor kan de frontman zich helemaal laten gaan en vliegt hij van links naar rechts over het podium en door het publiek.

Verrassen doet de band vanavond niet: we weten allang waar De Likt toe in staat is. Maar het gemak waarmee ze hun reputatie waarmaken is lovenswaardig. Vanzelfsprekend worden tijdens de rest van de set vooral de oudere nummers als ‘Ja Dat Bedoel Ik’ en ‘Rotterdam’ met het meeste enthousiasme ontvangen. Het is echter slechts een kwestie van tijd tot ook nummers van De Derde (2017) tot de publieksfavorieten behoren. Er staat vanavond namelijk een band die er voor de volle 110% voor gaat en van iedere track een geslaagde uitvoering neerzet. Met die instelling zijn er vanavond weer een hoop zieltjes gewonnen. Kaassie, De Likt!

Setlist

1. Net Als Toen
2. Antwerpen
3. Bloed Aan De Muur
4. Finidi George
5. Cocaine Cowboy
6. Kingston Town
7. Zo Diep en in de Duisternis
8. Ja Dat Bedoel Ik
9. Slavink
10. Zelf Doen
11. Rotterdam

12. Breek Je Nek
13. Shag & Halve Liters

Het moment:

Even is er de vrees dat met ‘Bloed Aan De Muur’, ‘Finidi George’ en ‘Ja Dat Bedoel Ik’ de hoogtepunten al geweest zijn. Maar natúúrlijk is daar nog het stevige ‘Breek Je Nek’. En natúúrlijk doet Rocco Hueting (De Staat) dat nummer mee. De toegift voelt als een terecht verdiende zegetocht: het publiek en de artiesten gaan volledig uit hun plaat. Met ‘Shag & Halve Liters’ wordt de buit helemaal binnen gehaald.