Het Vierdaagsekruisje prijkt fier op de shirts van Loes en Renée Wijnhoven en voor ze aan hun set beginnen ontvangen ze dan ook welverdiende gladiolen uit handen van de MC. De band bestaat – naast de zussen – uit Kees Schaper (drummer bij onder meer Tim Knol en Jett Rebel) en Sam van Hoogstraten (gitarist bij San Dollar, een band die we eerder deze week zagen optreden bij LUX Nijmegen). Voor wie de band alleen kent als duo met gitaar en cello is dit misschien een verrassing, maar het zorgt voor een vol geluid waarbij de somtijds luchtige liedjes aan kracht winnen, zoals bij ‘Duitsland’ en ‘Het zijn er niet veel.’
De nummers worden goed ontvangen door het publiek dat maar toe lijkt te blijven stromen. Terecht, want is het fris, levendig en opgewekt wat hier vrijdagavond klinkt. Ja, het is beïnvloed door sixties-garagebeat en ja, er echoot ook iets van de opgeruimde liedjes van The Beatles in hun beginjaren doorheen (het schudden van het haar door de zussen IS zelfs een imitatie van The Beatles live) en vooruit: de cello klinkt soms als Belle & Sebastian, maar dat alles zorgt wel voor een frivool geluid.
Niet dat het allemaal werkt. ‘Jou niet’, ‘Zet me uit’ en ‘Trieste avond‘ klinken wat rommelig en waren gebaat geweest bij een iets strakker arrangement vanavond. Misschien dat de vermoeidheid toch wat begint toe te slaan. Renée bijvoorbeeld – die bij het cellospelen op een stoel is gaan zitten – lijkt maar met moeite overeind te komen. Maar het zijn kleine barstjes in een verder ontwapenend optreden waarin Clean Pete flirt, lacht, danst met het publiek. Een publiek dat ook actief bij het optreden wordt betrokken als Loes bijvoorbeeld vraagt wie er allemaal de Vierdaagse gelopen heeft. Slechts een handvol bezoekers steekt zijn handen op: de vraag wie er al zeven dagen aan het feesten is, levert meer vingers op. Ter plekke sluit ze een weddenschap af met een bezoeker wie er vanavond het langst kan doorgaan: zij of hij.