St. Rosa (Nijmegen) is zoals alle iconische bands een trio. Hun bandmotto is 'Do it Youssef', en dat hoor je. Ze hebben hun eigen sound gesmeed uit punk, noise, garage, trash en misschien zelfs wat oriëntaals. Het is compromisloos knallen met vingervlugge bassen (Merijn Coert), energieke drums in vreemde maatsoorten (Marius Frielink) en intense schreeuwvocalen van een gekwelde zanger/gitarist (Sander Timmermans) die in het dagelijks leven post bezorgt, maar pas op het podium de echte boodschap bij de mensen brengt: de boodschap van zijn eigen duistere belevingswereld.

Ink Bomb (Nijmegen) neemt je mee naar de gloriedagen van vrolijke en explosieve jarennegentigpunk. Dit betekent razende tempo's die bijna de capaciteiten van de drummer (Paul van de Geijn) overstijgen, rappe overgangen met gestoorde, melodieuze gitaarriedels (Quirijn Foeken), verrassende, stuwende baslijnen (Arina Banga) en een zanger (Joost Hoedemaeckers) die misschien niet altijd The Voice of Holland zou winnen, maar die je wel bij de strot grijpt met pakkende zanglijnen en van diepe Weltschmerz getuigende teksten.

He Said No (Eindhoven) speelt hun snelle punkrock zo hard, dat ze zichzelf soms pardoes een ander muziekgenre binnen katapulteren. Pretentieloos en wars van de strikte gedragscodes in de punkscene, draait dit trio hun hand niet om voor een jazzintermezzootje meer of minder. Maar bassiste/zangeres Cox Dieben, drummer Ruud van den Berg en gitarist Toon Spin nemen de boel wel serieus. Hun ruige eigenheid te grabbel gooien voor commercieel succes? He Said No zegt nee. Ze hebben plezier in het spelen, maar denk niet dat dit zo'n lang-leve-de-lol-bandje is waarvan de leden de hele tijd als idioten naar elkaar staan te grijnzen. Deze band heeft ook daadwerkelijk wat te zeggen. Nee, onder andere.