Aan Desolate Fields de lastige taak om de avond te openen in een nog niet volledig volgelopen Cultuurcafé. De band is in vergelijking met de twee andere acts een beetje de vreemde eend in de bijt. De heren spelen op Noorse leest geschoeide blackmetal. Met name de toetspartijen doen denken aan het oudere werk van Dimmu Borgir. Na een stroef begin herpakt het viertal zich halverwege de set. Met een instrumentaal nummer laten ze horen de melodie niet uit het oog te verliezen. Toch lijkt Desolate Fields in veel opzichten haar eigen favoriete bands te willen benaderen en trekt daarbij de nodige clichés uit de kast. Het optreden mist echter de kwaadaardige overtuiging die deze muziek interessant kan maken. Aandachtspunt is de scream/grunt van de bassist die weinig karakter en diepte herbergt

Na een ietwat hilarisch intermezzo van de presentator met Duitse tongval, is het de beurt aan Don’t Forget The Joker om het podium te bestijgen. Wat direct opvalt, is het spelplezier en de onderlinge chemie tussen de drie bandleden. De bluesrock is verre van origineel maar bij tijd en wijle wel lekker. De drummer gooit er bijvoorbeeld een paar venijnige fills tegenaan. Het publiekrespons blijft niet achterwege bij het enthousiaste spel en naarmate de set vordert, zijn er steeds meer mensen die vooraan bij het podium meedeinen. Op vocaal gebied valt er voor de band nog wel wat te winnen, want zowel de solo- als de samenzang is eendimensionaal en enigszins saai. Ook mist het optreden een beetje een climax waardoor het niet het volledige halfuur blijft boeien.

Margot heeft de meest professionele uitstraling van alle acts deze avond. De band zoekt het experiment op en dit resulteert in lange melodieuze doch stevige rocksongs. Het door effecten omlijste gitaargeluid kan op goedkeuring rekenen en de zanger weet van wanten. De Bono-truc met de zaklamp is tof, al heeft het wel alle medewerking van het Cultuurcafé dat speciaal voor Margot alle lichten in de zaal dooft. Het is niet de enige privilege die de band krijgt: als enige act mag het een toegift spelen. De performance is zoals gezegd professioneel maar soms nog wat te vrijblijvend. De frontman mag zich bijvoorbeeld richten op het gehele publiek in plaats van een aantal aanwezige bekenden.

Wie van deze drie bands mag optreden bij de finale van Kaf en Koren 2014 op 12 juni in Doornroosje wordt volgende week dinsdag bekendgemaakt na de derde en laatste voorronde.