Barbarella: "muziek is een vloek en een zegen"

Nieuw album ziet na vier jaar het levenslicht

Anne Sachtleven ,

"Wat je zaait zul je oogsten," aldus Jody Peters over het nieuwe album van zijn band Barbarella. De Nijmeegse band heeft lang niks van zich laten horen, maar 6 oktober is het zo ver. Dan wordt het nieuwe album Quid Pro Quo gepresenteerd.
De verbindende factor in dit album is karma. "Het onvermogen van de mens om het goede te doen." Quid pro quo dus. In deze titelsong zingt Jody "I know I’m guilty." "Ja," zegt hij. "Het gaat erom dat je weet dat je daden consequenties hebben. Dat er een prijs is die je er voor over moet hebben, en dat het uiteindelijk ook een prijs is die je betaalt."

Het antwoord op de vraag waarom het zo lang geduurd heeft is simpel: tijd en geld. "We hebben in fases opgenomen. Twee weken de studio induiken was onmogelijk voor ons. We moesten kijken wanneer we allemaal konden, wanneer de studio beschikbaar was, enzovoort. De nummers waren eigenlijk al af. We hebben de fasering als een deel van het creatieve proces meegenomen. In de studio kwamen bepaalde dingen onder de loep waarvan we dachten van 'hé, dat gaan we eens uitkristalliseren'."

"Muziek is een vloek en een zegen. Het voordeel is: je hoort veel meer, en het nadeel is: je hoort veel meer. Je blijft nadenken over perfectie, maar op een gegeven moment moet je genoegen mee nemen met wat het is. Een momentopname. Het rafelrandje van imperfectie is dan ook wel lekker."

De stonerrock heeft de band in dit album een beetje losgelaten. "Het is eigenlijk een beetje zo gegroeid. We zijn niet zulke puristen, het is niet gekaderd. Iedereen heeft zijn eigen aspect, en dat gooien we bij elkaar." De bandleden snappen elkaar. "Als ik een nummer schrijf, dan snapt de band dat, dan snapt Jaap welk lickje ik erin wil," zegt Jody. "Het had ook zo kunnen zijn, dat je het anders interpreteert," zegt hij, kijkend naar zijn gitarist, "maar Jaap snapt dat."

Een voorbeeld daarvan is het nummer Traitor. "Traitor is een beetje zijn eigen ding geworden, maar heeft geen functie op de plaat. Het is wederom iets wat niet bewust gecreëerd, maar gegroeid is. Traitor is het enige nummer dat rustig begint, het heeft echt die opbouw. Het is een soort van pseudo-rustpuntje. En dat vinden we eigenlijk wel leuk, af en toe een beetje spacen," vertelt Jaap.

Wat opvalt is de manier waarop de twee met elkaar omgaan. Je zou ze zo in The Hangover kunnen zetten met hun gebaartjes en hun grapjes. Naar eigen zeggen zijn ze hier veel te braaf voor, maar op de een of andere manier heb ik daar mijn twijfels over. Het andere wat opvalt is bij beiden een uitgesproken passie voor muziek. En ondanks de thematiek van het album denk ik dat Jody en Jaap wel "het goede" doen, namelijk dat wat ze leuk vinden. Dat is rocken.