4xB plus 2xR = R-’N-R in het kwadraat

Een gewonnen uitwedstrijd en een plichtmatig retourtje

Michiel Vries ,

De opmaat voor het Koninginnedaggeweld in de Gelderse hoofdstad vond plaats in de meest romantische popzaal van Nederland. Een goed gevuld Luxor Live was het strijdtoneel van de trots van Nijmegen, Black Bottle Riot, en het hippe Black Box Revelation uit België.

Vol enthousiasme weet Black Bottle Riot de voetjes meteen van de vloer te krijgen. Als een ware Joey Castillo van Queens Of The Stone Age beukt drummer Pieter Hendriks er vanaf de eerste tel op los. De splinters vliegen van de drumstokken af tijdens hun openingsnummer Bright Light City. De cowboys van Black Bottle Riot schuwen geen enkel rock-’n-roll cliché. Texas Pete wordt ingezet met een basloopje wat erg veel wegheeft van No More Tears. “Wij klinken ouderwetser dan we zijn”, schalt halverwege de set uit zanger Simon Snels strot. Black Bottle Riot doet oude tijden herleven: Iron Maiden ten tijde van zanger Paul Di’Anno, wel te verstaan. De kracht van deze band ligt duidelijk in het onvervalst scheuren en beuken. De rustiger intermezzo’s breken het optreden, maar voegen weinig toe. Black Bottle Riot is een volwassen band die op geen enkel affiche van welk zomerfestival dan ook mag ontbreken. Met een gewonnen uitwedstrijd in het hol van de leeuw, ‘Ernhem’, keert Black Bottle Riot terug naar Nijmegen Rock City! 

Het sinistere zusje van The Black Keys fungeert als hoofdact vanavond. Black Box Revelation is duidelijk een kind van de Belgische muziekschool. Het ingenieuze van Soulwax, de sound van Josh Hommes favoriete band Millionaire en het vuige van The Hickey Underworld. De jonge bandleden zijn tijdens het zesjarig bestaan van de groep overladen met diverse prijzen in hun vaderland België. Hun derde album My Perception is opgenomen in Los Angeles en Jan Paternoster en Dries van Dijcker hebben er net een succesvolle tour als voorprogramma van Jane’s Addiction opzitten. Wellicht dat het drukke schema ervoor zorgt dat Black Box Revelation hun optreden vanavond in Luxor Live plichtsgetrouw afhandelt. Steunend op de ijzersterke rocksongs is er van interactie met het publiek weinig sprake. De uitzinnige menigte doet duidelijk beter z’n best dan de band. Als Vlaamse jongen met een klankkleur waar Liam Gallagher jaloers op zou zijn, is het ongeloofwaardig om dusdanig ongeïnteresseerd op het podium te staan. Presentatie onvoldoende, muzikaal daarentegen een dikke voldoende.