Hoewel de verwachtingen rondom And So I Watch You From Afar (ASIWYFA) niet heel hoog gespannen zijn vanwege een zeer recente wisseling van de wacht in de gelederen – een van de gitaristen verliet de band twee weken geleden – en het ietwat tegenvallende tweede album Gangs, bestaat er toch de zekerheid dat als deze band in de buurt is, je toch altijd even een kijkje moet nemen. De math/post/indie/nogwat/metalen-rockers zijn rasentertainers voor liefhebbers van luide kost en straffe melodieën, die live een potje strak gehak wel op waarde weten te schatten.

Maar eerst moet er even doorgebeten worden bij het Nijmeegse Do Not Run We Are Your Friends (DNRWAYF). Het voormalige zevental, inmiddels uitgedund tot kwintet, zou menig lokale muziekliefhebber zeker een belletje moeten doen rinkelen. De vier heren met dame in het midden hebben rondom Nijmegen al menigmaal op de planken gestaan. Dat is opmerkelijk, omdat DNRWAYF niet de meest toegankelijke muziek fabriceert. De donkere avant-garde herbergt elementen uit tal van muziekstijlen. Toch weten zij dit altijd knap te smeden tot één, duidelijk herkenbaar, geheel.

Het is vanavond duidelijk te zien dat de band in de loop der tijd verder op elkaar ingespeeld is geraakt. Maar ergens is het ‘nieuwtje’ er ook wel een beetje vanaf. DNRWAYF klinkt wat flets en lijkt pas bij de laatste twee nummers van de set goed op gang te komen. In de zaal wordt er wat gemopperd over de kwaliteit van het totaalgeluid, alsmede dat DNRWAYF beter af zou zijn zonder zangpartijen. Misschien dat de band, om hun muziek meer behapbaar te maken – al zal dat vloeken in de kerk zijn – een enkel catchy moment of wat ‘krentjes in de pap’ zou kunnen verwerken? Er kan in ieder geval gesteld worden dat dit niet als het meest memorabele optreden van het vriendelijke vijftal de boeken in zal gaan. Bewust kil en afstandelijk kan ook verworden tot grauw of kleurloos. Laatstgenoemde ligt, deze avond, bij DNRWAYF als valkuil op de loer. Te hopen valt dat ze er in de nabije toekomst niet intuinen.

Toch zet Do Not Run We Are Your Friends goed de toon voor wat nog komen gaat. De Teutoonse klappen die de Nijmegenaren uitdelen, leiden het publiek naar een uur durend hoogtepunt dat And So I Watch You From Afar heet. De matige verwachtingen worden omgezet naar een euforisch aandoende zegetocht die geen moment van zwakte kent.

Het optreden van, het nagenoeg instrumentale, ASIWYFA behoeft geen ellenlang epos. Het is van begin tot eind koersvast, borend en ramhard. Hoewel er enige vervlakking te bespeuren valt gaandeweg de set, wordt dit door het nagenoeg perfect spelende kwartet weggeblazen als luttele futiliteit. ASIWYFA is ziedend, moorddadig en wellustig voor zowel beeld als oor. Er wordt zo enorm strak gemusiceerd dat menig trommelvlies tekenen van overspanning zou kunnen vertonen. Maar daar is geen tijd voor om over na te denken, ook niet over dat de nummers onderling tamelijk inwisselbaar zijn. And So I Watch You From Afar zuigt Doornroosje op en spuwt het een uur later weer terug op het beton. Kapot, aan flarden gescheurd en bruut genomen; hulpeloos en roepende om moeders. Wat een band en wat een optreden!