De Utrechtse producer Pitto kwam in de schijnwerpers als
winnaar van de Grote Prijs van Nederland 2009 in de categorie dance en heeft reeds twee hitjes op zak. Als opener van de Affaire kiest hij echter voor een lome liveset, die aansluit bij zijn net verschenen debuut-cd.

CONCERT
Pitto, Saddlespan, zaterdag 16 juli 2011

MUZIEK
Amalgaam van Nu jazz met vrouwelijke vocalen en instrumentale techno.

PLUS
Pitto mixt zijn nummers aan elkaar als ware het een dj-set; de passages wisselen elkaar af en zo ontstaat er een wat dromerige samenhang. De keuze voor een extra sythesizerspeler en het gebruik van kleine geluidjes om het minimal-geluid van het album over te brengen zijn goed. In het eerste half uur komen een paar sterke nummers langs en pakt Pitto de eerste dansers van de dag. Ook de podiumpresentatie werkt: zowel de zangeressen Rose als Muller zijn extravagant gekleed en trekken ogenblikkelijk de aandacht zodra ze verschijnen.

MIN
Pitto heeft zelf niet genoeg te bieden. Zijn techno-achtergrond overheerst met name in het  tweede half uur de melodielijnen: de nummers zijn te lang, er zitten te weinig instrumenten in en als Pitto zelf de zang overneemt, verraadt zijn gezichtsuitdrukking dat hij zich meer concentreert op de knoppen dan dat hij plezier beleeft aan zijn spel. Het euvel dat Pitto op plaat kent, namelijk dat in diverse nummers de opgebouwde spanning nooit tot ontlading komt, wordt hier wat pijnlijk zichtbaar. Zangeres Rose heeft weliswaar een viool en een megafoon meegenomen, maar kabbelt daarmee wat stuurloos rond boven het verzorgde, maar saaie beattapijt dat Pitto voor haar uitvouwt. In haar eigen shows laat Rose een spannendere indruk achter. Als Pitto uiteindelijk afsluiter Walking By The Sea telkens net wat sneller pitcht, vraag je je als luisteraar stiekem af waarom hij dat tempo al niet veel eerder opgevoerd heeft.

CONCLUSIE
Om vier uur op zaterdagmiddag de-Affaire openen lijkt wat ondankbaar, maar Pitto weet met een apart mengsel van stijlen publiek te trekken en er beweging in te krijgen. Dat hij zijn 'hits' laat liggen ten gunste van minder sterk nieuwer werk, zorgt helaas voor wat een
bittere nasmaak.

CIJFER
6,5