In een klein uur neemt Ólafur Arnalds de 30 luisteraars in het middeleeuwse Besiederhuis mee in zijn wereld vol melancholie. Een schijnbaar prachtige afsluiter van de avond, ware het niet dat hij vantevoren al zijn eigen glazen heeft ingegooid.

CONCERT
Artist in Residence: Ólafur Arnalds, Besienderhuis, maandag 18 juli

MUZIEK
melancholische en sferische pianomuziek, subtiel ondersteund door electronica en samples

PLUS
De muziek van IJslander Ólafur Arnalds is in deze intieme setting werkelijk prachtig. Zijn zoektocht naar nieuwe klankkleuren resulteert in languitgesponnen songs, gebouwd op heldere pianoklanken en knisperende electronica. Het publiek vervult een rol door te zingen, klappen of stampen. Door geluiden en partijen op te nemen en te loopen, worden mooie muzikale vondsten gedaan. Opvallend is het organische karakter van de muziek, en het ‘natuurlijke proces’ waarin de nummers ontstaan. Meerdere structuren, partijen en samples heeft hij hierbij uiteraard al wel paraat liggen, maar de sfeer die hij oproept in deze one-man show is zeer bewonderenswaardig.

MIN
Helaas wordt het feit dat Ólafur in deze intieme setting zo het pure geluid voorop zet, het concert ook nadelig. Hij begaat een grote fout door ervoor te kiezen om het - naar zijn mening - overlastgevende feestgedruis buiten af te wachten, en een uur later dan gepland te starten met zijn concert. Hoe goed zijn angst ook is te begrijpen dat de kwetsbare muziek wordt ondergesneeuwd, deze actie is erg slecht uit te leggen. De muzikale kwaliteit maakt dit maar gedeeltelijk goed. Want het uur vertraging zorgt ervoor dat de verwachtingen ook hoger liggen. En dan lijkt de subtiele pianomuziek ineens weer erg doorsnee en weinig spannend.

CONCLUSIE
Muzikaal is het op het perfecte af. Maar wil Ólafur ook echt de ster zijn die hij al denkt te zijn, moet hij zijn perfectionisme aan de kant zetten.

CIJFER
7