Vanavond de eerste ronde van de jubilerende Roos van Nijmegen. Checkmate, The BullHammers en At Zero mogen het spits afbijten.
Checkmate geniet al enige bekendheid in de hardcore-scene. Het publiek in Merleyn ziet de mannen naar alle waarschijnlijkheid voor het eerst in beweging. De heren maken direct duidelijk dat het geen avond voor tere zieltjes wordt, door af te trappen met een forse track groovende hardcore met referenties naar Madball en Deviate. De zanger heeft wel iets weg van Ben Saunders zonder tattooʼs en steelt de show met een energieke en sympathieke podiumpresentatie en een heerlijk agressieve strot. Al dient de prestatie van de bassist als perfect imitator van de bassist van Korn (extreem laag hangende bas en bijpassende houding) niet onvermeld te blijven. Checkmate staat doorgaans waarschijnlijk voor zalen vol met tegen de muur oprennende fanatiekelingen, maar verzint de moshpit er gewoon zelf bij en doet zijn ding. Het mag iets dynamischer allemaal, maar de heren hebben weinig zin hun voorliefde voor een wat tragere en pompende stijl onder stoelen of banken te steken. Erg origineel is het allemaal niet, maar de stevige metalcore is tot in perfectie uitgevoerd en groovet bij vlagen als een stofzuiger. Prima show.
The BullHammers loopt al wat jaartjes mee en grossiert in metal met verwijzingen naar hardcore en rock-'n-roll. Een hoofdrol is er ook hier voor de zanger, die met zijn indrukwekkende gestalte de nodige urgentie uitstraalt. Als de goede man echter zijn teksten met de blik strak richting plafond begint te declameren, zijn brul bepaald onverstaanbaar uit de speakers komt en zijn zwoele heupbewegingen doen denken aan een les salsa voor beginners, blijkt de aaibaarheidsfactor hoger dan verwacht. Het wordt even koddig als hij het publiek meldt dat het “volgende nummer gaat over de mensen waar ik het het vorige nummer al over had”. Of dit nu 65+’ers betreft of de slager op de hoek is niemand duidelijk. De jus komt hier van de ritmesectie, met een drummer die het maximale uit zijn gescheurde bekkens ramt en een bassist die met een paar rake rock-ʼnʼ-roll lijnen het geheel de nodige schwung meegeeft. Wanneer tot slot het geluid wat meer in balans raakt, komen tevens de zanglijnen beter door en met een geslaagde Sheer Terror cover is iedereen weer bij de les. Te laat helaas, want de twintig minuten zijn om.
De eer aan At Zero om het bal van een passend einde te voorzien. Ook hier weer alle aandacht naar de boomlange frontman met overmatig borsthaar en een bühne-act alsof er een slotconcert voor een volle Ahoy gegeven wordt. De symfonische, welhaast poppy metal leent zich er dan ook goed voor. Alleraardigst zijn de toets- en cellopartijen die de sound van de nodige saus voorzien. De band was eerder te aanschouwen op ‘Kaf en Koren’ en deed het daar een stuk beter. Vanavond is de afstemming van het geluid matig. De ‘HIM’-achtige podiumpresentatie komt toch ietwat gemaakt over. Het Engels met Duits accent in de vocalen doet met gesloten ogen denken aan een aflevering van ʻAllo ʻAllo! Uitschieters zijn er in het knappe gitaarwerk, puike arrangementen en nette techniek van de hele band.
Al met al een geslaagde, drukbezochte en door de bank genomen kwalitatief goede ʻhardeʼ voorronde van de Roos van Nijmegen.