Niet iedereen is massaal naar de NDRGRND gekomen op deze vrijdagavond voor The Medics en Phoenix Park. Is het rustig vanwege het mooie weer of wordt het pas in de kleine uurtjes echt druk in de kelder op de Molenstraat? Voor Phoenix Park maakt het antwoord op deze vraag weinig uit. De Arnhemse band, die eerder dit jaar al Piecken onveilig maakte, mag deze avond openen voor The Medics en doet dat niet onverdienstelijk. Ze zien er jong uit en ze hebben er zin in. Naast eigen werk speelt de band ook een nummer van The Beatles dat de zanger vol overtuiging zingt, het is alsof hij de woorden zelf op papier heeft gezet.
 
Het geluid staat erg hard en is helaas niet echt mooi uitgebalanceerd. Dat komt vooral door de geluidsinstallatie van de NDRGRND en niet zozeer door de band zelf: later hebben ook The Medics hier last van. De rock van Phoenix Park past in ieder geval erg goed in de NDRGRND en daarom is het jammer dat er niet meer mensen zijn komen opdagen.

Niet veel later betreden The Medics uit Utrecht het podium. De lage stem van zanger Daniel Langeveld doet vanaf de eerste regels denken aan de Editors en ook bij het nummer Great Is My Fear gaat de vergelijking met de Britse band op. Naarmate de set vordert zijn andere, aanmerkelijk hardere invloeden terug te horen. Hoogtepunt is Puppet Dance, waarop The Medics laten zien dat ze meer ballen hebben dan de Editors ooit zullen krijgen.

Het vijftal heeft overigens nog een vervelende mededeling: de gitarist gaat ermee stoppen en dit is waarschijnlijk de laatste show in de huidige bezetting. Die aankondiging betekent echter niet dat er meteen een verdrietige ballad wordt ingezet. The Medics spelen een strakke set en voor dergelijke uitstapjes is geen ruimte.

De zanger doet er alles aan om het publiek mee te krijgen: hij loopt de zaal in terwijl hij de woorden spuwt, danst met een paar enthousiaste NDRGRND-gangers, zweept zijn medebandleden op en speelt met zijn rechterhand nog mee op een orgeltje. Dat er tijdens zijn opzwepende gedrag hier en daar een nootje vals is, is nauwelijks te horen: met enige regelmaat verdrinkt zijn stem in het gitaargeweld van de rest van de band.

Wanneer na zo’n vijftig minuten spelen de gitaren in de stand worden teruggezet en de drumstokjes aan de kant gelegd, hebben twee leuke rockbandjes de inmiddels iets vollere, maar nog steeds erg rustige NDRGRND gevuld met sterke rocknummers. DJ Tin Wish Tin neemt de honneurs voor de rest van de nacht waar. Dankzij Phoenix Park en The Medics lijkt de avond nog maar net begonnen.