Wanneer Gutless het podium op komt, is het nog rustig in Willemeen. Het publiek staat buiten van de laatste zonnestralen te genieten. Bij Willemeen zijn ze ook de beroerdste niet, dus een medewerker komt buiten melden: "We gaan zo beginnen!" Erg fijn, deze service!

Bij het eerste nummer van het lokale Gutless valt direct op, dat de verschillende partijen lastig van elkaar te onderscheiden zijn en de leadgitaar te zacht klinkt. Naarmate de set vordert, wordt dit beter. Ook al is Greenday overduidelijk een grote inspiratiebron voor de groep, er is gelukkig ook genoeg eigens aan te treffen. Hierdoor zijn de nummers minder pop en minder vrolijk dan Greenday. De combinatie van de verschillende stemmen van de gitaristen geeft de zang iets extra's. Clean en rauw wisselen elkaar af.

Ook voor de ritmesectie complimenten, want de drums zijn strak en de baslijnen bevatten leuke loopjes. Wel kan Gutless zich nog verbeteren in podiumpresentatie. De leadzanger speelt namelijk tegelijkertijd gitaar, waardoor het geheel wat statisch wordt en er weinig interactie met het publiek is. Dit wordt nog eens versterkt doordat de bassist in het midden stilstaat en in zichzelf gekeerd lijkt te spelen.

Dan is het de beurt aan Dead Stiff uit Arnhem, Nijmegen en Eindhoven. De ex-leden van The Spittin Vicars, The Shaggable Sluts en The Pruttles schotelen het publiek nieuwe 70's punk voor. Niet grensverleggend, maar dat is ook zeker niet de bedoeling. Dead Stiff speelt de stijl die ze leuk vindt en doet dat goed. Het plezier straalt ervan af. De band is een stuk ouder dan Gutless en (dus?) ook zelfverzekerder op het podium.

Bassist Wim springt het meest in het oog; hij is één grote brok energie en het is dan ook moeilijk voor te stellen dat deze man ook wel eens slaapt. Het accent van zanger Steve lijkt wel heel erg Brits voor een Nederlander, maar enig speurwerk levert het antwoord: hij ís Brits! Dead Stiff levert goed vermaak, al zou een iets kortere setlist een welkome preventie zijn tegen de verveling die aan het eind begint op te spelen.

Hoofdact Leatherface uit Engeland bestaat sinds eind jaren tachtig en is genoemd naar de hoofdfiguur in een horrorserie. Hoewel de formatie van grote invloed is op sommige hedendaagse, relatief populaire punkbands (zoals Hot Water Music), bestaat er geen consensus over de daadwerkelijke impact van de band. Volgens de een is de band onderschat, volgens de ander óverschat. Het publiek in Willemeen reageert vanavond juist enthousiast en staat vooraan bij het podium te dringen.

De rauwe stem van zanger Frankie Stubbs is erg typerend voor de mix van punk, folk en rock en klinkt lekker rock-'n-roll maar tegelijkertijd toch rustig en ingetogen. De zanglijnen zelf missen op sommige momenten variatie, wat jammer is, want het zou de nummers afwisselender maken zonder dat dat ten koste zou gaan van de eigen stijl. De andere bandleden ondersteunen op hun beurt Frankies zang goed. Het was leuk om de band eens gezien te hebben, maar laten we er vooral voor waken Leatherface niet te overschatten.