In een uitverkocht Doornroosje zijn de bands voor deze keer niet de reden waarom de avond slaagde. Een uitzinnig publiek maakte de vermakelijke en toch ook voorspelbare optredens van Jamaica en Two Door Cinema Club meer dan goed.
Het publiek heeft de grootste moeite om warm te lopen voor het voorprogramma Jamaica. Dat mag het trio uit Frankrijk zichzelf aanrekenen. Wat de Fransen laten zien, is ritmisch sterk. Bass en drums geven een stevig raamwerk, de gitaar zorgt wel voor de inhoud. De solo’s wijken dan ook vaak af van de ritmesectie. Halverwege scoort het trio extra punten door in een nummer een compleet andere weg in te slaan. Verrassingen komen vaak uit een onverwachte hoek.
Jamaica valt echter te vaak in herhaling. Het trucje van de reddende solo toveren ze meerdere keren uit de hoge hoed waardoor de muziek doorzichtig en voorspelbaar wordt. Zelden weten de Fransen het publiek dan ook te overtuigen; het geklap is meer beschaafd dan welgemeend.
Het feit dat de aankondiging van Two Door Cinema Club beter wordt ontvangen dan een nummer van Jamaica typeert het enthousiasme van het publiek. Maar Jamaica gaat onverstoord verder en heeft nog een leuke gimmick aan het einde als de band een tijdje als diepbevroren stokstijf op het podium blijft staan. Er lijkt een opluchtende zucht door de zaal te gaan als het trio na een halfuur het podium verlaat.
Nee, dan Two Door Cinema Club. Vanaf de eerste noot kan het viertal al niets meer verkeerd doen. Het publiek is uitzinnig en springt op en neer. Zelfs zo hoog dat nauwelijks nog iets te vernemen is van de band. Al die armen in de lucht zijn toch hinderlijk als je net geen 1,80 m groot bent. Er wordt gejuicht, geschreeuwd, gedanst. Roosje staat letterlijk op zijn kop. Dat is op zich gek voor een bandje dat net pas een album heeft uitgebracht en nog nooit in Nederland speelde. De Ieren zijn dan ook meer dan verbaasd en verrast. Die dankbaarheid tonen zij ook door meerdere malen te herhalen dat hun eerste keer in Nijmegen hen heel goed bevalt.
Op muzikaal gebied is het niet zo spannend. Haal bij Vampire Weekend het caribisch tintje weg, voeg er wat new wave synthesizer bij en je krijgt de leuke, vermakelijke maar niet hoogstaande indie van Two Door Cinema. In dat opzicht is de avond minder geslaagd. Minpunt is ook dat de Ieren maar vijftig minuten spelen. Je verwacht toch minimaal een uur van de hoofdact. Ook al is het een nieuw bandje dat voor de eerste keer het thuisfront verlaat.
Maar is dat überhaupt nog belangrijk? Dit is zo´n avond waarop iedereen blij is: Doornroosje met de inkomsten, het publiek vanwege de toffe avond en de band vanwege het enthousiaste publiek.