Op weg naar de finale van Kaf en Koren 2010 met... Caulfield

"Klaar voor een stapje hoger''

Redactie 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen ,

17 juni is het dan zover, de finale van Kaf en Koren 2010 in Doornroosje. In aanloop naar de finale sprak 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen met Caulfield over hun kansen en verwachtingen van hun aanstaande optreden in Doornroosje.

"Klaar voor een stapje hoger''

De talenten van het sympathieke Caulfield hebben we al eens eerder geroemd op deze site, maar een echte doorbraak kwam er nog niet van. Nu hun lange zoektocht naar een drummer eindelijk succesvol is afgesloten, zijn ze echter helemaal klaar voor een stapje hoger - iets wat nog maar eens werd onderstreept met hun finaleplek voor Kaf en Koren dit jaar. Met hun warme americana zijn ze direct een buitenbeentje in een verder door adrenaline overbevolkte finale, maar wellicht maakt hen dat juist een interessante outsider. 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen blikt vooruit met de leden van de band naar de finale op 17 juni in Doornroosje.

Jullie staan in de finale van Kaf en Koren! Hadden jullie dat verwacht?
“Wel gehoopt ja, we hebben er ook hard voor gewerkt. Dat we de show openden had voor- en nadelen: het zonnetje buiten werkte niet mee, maar in no-time stonden de meeste mensen binnen. Het geluid was goed dus we hebben gewoon lekker kunnen spelen.”

Hoe bereiden jullie je voor op de finale van 17 juni?
“Niet anders dan normaal. Gewoon repeteren, Steven dwingen niet op vakantie te gaan, vervolgens gitaarsolo’s schrappen en de hele tijd keihard roepen: “BEDANKT!!!!!!!!”. Bovendien is Peter ondertussen in therapie voor diverse angsten, waaronder podiumvrees en faalangst.”

Kennen jullie de andere finalisten een beetje? En zo ja, wie zien jullie als de grootste concurrent?
“Wij willen vooral niet tegen onszelf spelen. Dat verliezen we altijd. Nee, serieus: er staan goede bands in de finale, maar iedereen doet iets anders. Dat maakt het alleen maar leuker en onvoorspelbaar.”

Wat kunnen we van jullie verwachten in de finale?
“Goeie muziek van vier jongemannen die er al een tijdje naar uitkijken het podium van hun lokale poptempel te bestijgen. Zoals Koos Alberts de Vaalserberg zou bestijgen. En Ankie Bonfire besteeg. En zoals Sonny Cher deed. Bang Bang! Afijn, je snapt het wel...”