Wie niet tegen herrie of experimentele muziek kan, had afgelopen zondag niets te zoeken in café de Onderbroek. Na experimentele country-electro van de Nederlander Spoelstra, was het de beurt aan Upfall?! en Le Singe Blanc; twee Franse bands die klonken als een op hol geslagen trein vol met zingende muppets en wilde orgels.

Op een gammel houten tafeltje heeft Spoelstra zijn synthesizer, sampler en effectpedalen geïnstalleerd. Samen met een rammelende gitaar en een loopstation creëert hij live elektronische hoempapamuziek. Soms heeft het iets weg van de meligheid van Harry Merry, op andere momenten lijkt Kania Tieffer om de hoek te komen kijken. Hoewel het volume veel te hoog is, ligt de muziek lekker in het gehoor. Dankzij een slide horen we soms zelfs een heus countrynummer voorbij komen, vergezeld van gestoorde drums, inclusief koebel en handgeklap. Spoelstra houdt de aandacht van het publiek vast met een flink tempo. 

Het Franse duo Upfall?! betreedt vervolgens het kleine podium in de Onderbroek. Met afwisselend een gitaar en een orgel en begeleid door drums, maakt het tweetal een bak herrie waar je u tegen zegt. De manier waarop het orgel wordt bespeeld, verklaart waarom sommige toetsen niet meer werken. Het apparaat danst alle kanten op en dreigt een aantal keren te pletter te slaan op het podium. Met een grote glimlach legt de orgelspeler uit dat de “piano is kahoet kahoet”. Upfall?! lijkt op een door de betonmolen gehaalde versie van de Nederlandse band zZz. De nummers met het orgel zijn overigens wel toegankelijker dan die met gitaar. Wanneer de gitaar klinkt, ligt het tempo soms zo hoog dat de drummer het niet meer bij kan houden. Maar de kortdurende songs en het plezier van de twee Fransen compenseren deze chaos.

Le Singe Blanc maakt naar eigen zeggen “tropische punk- en glamrock”. Het Franse trio uit Metz bestaat uit twee basgitaristen en een drummer. Ook bij deze laatste band worden de nodige pedalen ingetrapt op het podium, waardoor de twee bassen soms klinken als een orgel of gitaar. De muziek van Le Singe Blanc is het meest toegankelijk van de drie optredens van vanavond. Het is een mix van Les Claypool, Zea, The Ex in haar begindagen en stemmetjes uit de Muppet Show.

Hoekige basgitaarpartijen worden voortgestuwd door een strakke drum. Onverstaanbare hoge zangpartijen, afgewisseld met een heuse grint, maken de vrolijke chaos compleet. Al snel bewegen de hoofden van het publiek lekker met de muziek mee en een enkeling danst de benen uit zijn lijf. Het is dan ook volkomen terecht dat Le Singe Blanc een toegift speelt van drie nummers. Het laatste nummer blijft in uptempo als een trein voortjakkeren. Als het eindstation uiteindelijk toch is bereikt, kan Le Singe Blanc samen met het publiek terugkijken naar een zeer geslaagd optreden.