In een langzaam vol lopend CultuurCafé vond afgelopen week de tweede ronde van Kaf en Koren plaats. Velcro Tapes, Loosely Inspired en At Zero streden om een plek in de finale. De avond kreeg in de loop van de avond een Duits tintje. Niet alleen door Duitse bandleden, maar ook door een hoop Duitsers die her en der opdoken.

De eerste Duitse is de zangeres van Velcro Tapes, een klassieke schoonheid zoals de onaantastbare prinses uit een sprookje. Onaantastbaar blijft ook Velcro Tapes. Het beetje communicatie met het beetje publiek wordt meer gemompeld dan duidelijk uitgesproken. Je mag dan ook niet te veel interactie verwachten van bandleden die op een vijftal harken lijken. De zang is wel goed te verstaan maar lijkt een eigen leven te leiden: de zangeres en de band staan weliswaar op één podium, maar lopen langs elkaar heen. Dat de zang niet het sterkste punt van Velcro Tapes is, wordt pijnlijk duidelijk als de zangeres en een van de gitaristen samen zingen.

Op de zang mag duidelijk nog geoefend worden, maar voor de rest is Velcro Tapes een band die wel degelijk iets in zijn mars heeft. De poprock is origineel, mooi gelaagd en voorzien van het vallende kwartje. Het gitaarspel is zelfs bij vlagen voortreffelijk. Bij het laatste nummer vallen alle stukjes op zijn plaats, ook de zang. Velcro Tapes heeft in ieder geval wel de potentie om een goede band te worden.

Het café is al wat beter gevuld, net op tijd voor het feestje dat Loosely Inspired gaat maken. Het viertal levert dan ook een vermakelijk optreden waarnaar het prettig kijken is. De zangeres heeft een strot waar je “u” tegen zegt en de bassist springt van hot naar her en heeft een mooie tong. Drummer en gitarist geven het tempo aan en zorgen ervoor dat de powerpop ook leuk blijft.

Loosely Inspired heeft vermakelijke liedjes in petto. Knal er een goeie single uit en je staat zo naast Matthijs van Nieuwkerk en de volgende avond in Paradiso. Jammer genoeg is Loosely Inspired weinig inspirerend. Muzikaal mist de band net iets meer pit om te kunnen boeien. Maar dat funky basloopje, dat was echt geweldig.

De internationalisering van de Radboud Universiteit kent geen grenzen en dat moet ook Kaf en Koren ondervinden. Met At Zero staat waarschijnlijk voor het eerst een Duitse band op de deelnemerslijst. En iedereen in het publiek lijkt voor hen te komen en Duits is de nieuwe voertaal. De zanger had dan ook rustig in het Duits kunnen praten in plaats van het Engels. Er wordt veel met het publiek gecommuniceerd en met een Apocalyptica-cello heb je die snel voor jezelf gewonnen.

Ja, er wordt flink gejat uit de metal-trukendoos en toch weet At Zero een eigen geluid te creëren. Vooral het jaren ’80 glamrock keyboarddeuntje is heerlijk fout. Trek een gele leren broek aan en je past in het plaatje. Zo strak als leer is ook het spel van At Zero. Echter, de scheidslijn waarop At Zero zich bevindt is een dunne. Aan de ene kant is het allemaal hartstikke leuk en lekker, aan de andere kant wordt het allemaal iets te veel. De aan HIM gelieerde ballades zijn zo klef dat ik bijna moet kokhalzen. Die mogen zij uit hun repertoire halen.

De jury vond Velcro Tapes prachtig gelaagd maar zij vonden ook dat de band te vaak in één idee blijft hangen, dat mag zij meer glad gestreken worden. Vooral de drummer mag de volgende keer meer zijn best doen. Velcro Tapes krijgen daarom 64%. Loosely Inspired deed de jury aan No Doubt denken. De stem van de zangeres was mooi en de presentatie was goed maar de score van 60% wordt niet geheel duidelijk gemaakt. At Zero was technisch de beste band van de avond. Er zat humor in en het uiterlijk van de zanger verleidde de jury tot de uitdrukking 'Arie-Boomsma-metal'. De band krijgt een score van 75%.

Met nog twee rondes en zes bands te gaan zijn dit de voorlopige finalisten:

Roughhouse – 79%
At Zero – 75%
Velcro Tapes – 64%
Loosely Inspired – 60%

Op 13 april vindt de derde ronde plaats met op het podium The Tenders, Synethesia en Liquid Snow.