Ook de derde voorronde van Kaf en Koren vindt plaats in het wel bekende Cultuur Café. The Tenders, Liquid Snow en The Barefoot Trilbies kruisen de gitaren en strijden om de gunst van de jury en de alom gewilde plek in de finale. Deze ronde kent de drie klassieke acten uit het theater: de opening, het hoogtepunt en het wegzakken van de spanning.
Aan The Barefoot Trilbies - de vervanger van Synethesia - moet je eerst wennen. Al was het alleen al door de sexy bewegingen en het korte rokje van de zangeres. Weet haar moeder wel hoe zij er hier vanavond bijloopt?! Na eenmaal de verlokkingen van de sirene te hebben weerstaan, blijkt ook de muziek van dit kwartet best verlokkelijk te zijn. De gitaarsolo’s zijn om je vingers bij af te likken. Deze en de soms eigenwijze uithalen van de zangeres worden goed ondersteund door bassist en gitarist. Geen vuiltje aan de lucht, zou je denken. Maar de Trilbies hinken op hun blote voeten van solo naar solo. Er zit geen duidelijke structuur in hun liedjes. Soms verliezen ze zichzelf zodanig in het gejam dat er geen touw aan vast te knopen is. Hoewel het je niet echt pakt, zie je wel dat de band er plezier in heeft en lekker zijn eigen ding doet.
Liquid Snow won vorig jaar Pocketpop en nu is Kaf en Koren aan de beurt. De eerste drie à vier minuten van deze vier hippe ventjes stellen niet zoveel voor, met onbegrijpelijke tempowisselingen en onvoltooide nummers. Maar ineens gaat de handel om. Het viertal leunt op een stevige ritmesectie waar je “u” tegen zegt. Het lijkt nu wel heel sterk op Arctic Monkeys en warempel, Liquid Snow lukt het voor een tweede keer je op het verkeerde been te zetten. Onder de Britse indie schuilt een band met creatieve ideeën, die tempowisselingen kan verstoppen alsof het paaseieren zijn. Muzikaal een hoogstandje, maar de jongens lijken zo druk met hun apparatuur te zijn dat ze het publiek vergeten. Hun podiumpresentatie is heel stijf en serieus, in tegenstelling tot hun bijna innerlijke gloed van vreugde.
The Tenders weten wel hoe je met een publiek moet omgaan. Er worden praatjes gemaakt, de bassist gaat het publiek in, er zijn zelfs trouwe fans met zelf gemaakte ‘I Love The Tenders’ – shirts. De liedjes breken echter geen potten. Gezapige, weinig inspirerende popliedjes die totaal niet weten te boeien en weinig om het lijf hebben. Elk nieuw liedje wordt begeleid door een diepe zucht. Het slotakkoord maakt wat goed als The Tenders er een paar vrolijke up-tempo liedjes uitgooien. Er zit blijkbaar toch wat vaart in de muziek van dit viertal, maar het blijft het niveau van de bekende dertien in het dozijn. Het optreden vanavond had niet bijzonder, maar wel leuk kunnen zijn. Nu is het niet bijzonder én niet leuk.
Volgens de jury zijn bij The Barefoot Trilbies het uiterlijk en de stijl te ver uiteen geschoten. Er zitten genoeg goede dingen in die de band kan uitbouwen. Zij krijgen een score van 67%. Liquid Snow was catchy en onverwacht, maar vooral de zanger mag zijn presentatie verbeteren. De sterke composities leveren wel een score van 80% op. The Tenders waren clichématig, maar doeltreffend. De band creëerde weliswaar een fijne sfeer, de set was echter te vlak en de zangstem te iel. The Tenders krijgen een score van 60%.
De uitslag van vanavond leidt tot de volgende tussenstand:
Liquid Snow – 80%
Roughhouse – 79%
At Zero – 75%
The Barefoot Trilbies – 67%
Met nog drie bands te gaan is al zeker dat Liquid Snow in de finale staat. Op 18 mei zal de laatste voorronde plaatsvinden met Death By Stoning, Caulfield en The Jacobites. Wie zal juichen? Wie zal huilen? Het wordt spannend.