Fidget house is een stijl die zich kenmerkt door korte, vlugge vocalen, vuige baslijnen met opgerekte toonhoogte en gebruik van de synthesizer op een rave-achtige manier. Fidget is het betere knip- en plakwerk met elementen uit verschillende soorten house en is daarom met recht fusion. De term ‘fidget’ was oorspronkelijk bedoeld als geintje door producers Switch en Jesse Rose, maar de grap ging een eigen leven leiden, waarmee meteen een hele lading nieuwe muziek een naam kreeg. Hokjes zijn er in dit geval om het leven overzichtelijker te maken. En om een avond als deze te organiseren natuurlijk.

Rockid opent in de grote zaal en hij is een warme binnenkomer. Deze draaivirtuoos, van oorsprong turntablist, is met stip de beste opener die ik in tijden heb gezien. Hij is ook een van de weinigen vanavond die minder tegen fidget aanleunt en meer richting dance house. Super energiek bespeelt hij de zaal en zet deze aan tot bewegen. Rockid is de verrassing van de avond.

Dat is wel anders met Be Charm’D in de kleine zaal, want hij staat erbij als een terminaal patiënt. De ruimte straalt futloosheid uit en dat vertaalt zich in weinig publiek. Maar okay, het is nog vroeg. Men legt het oor ook liever te luister bij Rockid, de enthousiaste stuiterbal. Een groot minpunt in de kleine zaal is de kou, terwijl in de grote zaal de verwarming wel aan staat. Je vraagt je af of dat een bewuste keuze is, want het nodigt niet uit. Het zou een idee kunnen zijn om de kachel al eerder te onsteken. En wie weet wordt de muziek er dan ook beter op.

Gelukkig nemen de mannen van  Scrambled (Slowpoke en Erik Grey) daarna de beurt over van Be. Zij zijn tevens de mede-inspiratoren van het I Feel Luv spektakel en ze weten waar ze de elektronische mosterd vandaan moeten halen. Slowpoke is nooit het mixwonder geweest, maar heeft daarvoor in de plaats wel één van de diepste platenkoffers in heel Nijmegen en omstreken. Wat de één ontbeert, vult de ander aan. Erik is juist de man van de feilloze techniek en een meester in het maathouden. Samen vormen ze een sterk koppel met groot potentieel, ondanks dat hun set in het middelste deel wat zwakker is.

De Prowley Burglars zijn next. Het valt op dat één van de jongens wat minder ervaren is en (daarom?) in zichzelf gekeerd. Aan podiumpresentatie mag dus nog worden gewerkt. Het is niet hoogstaand wat ze doen, maar de beats zijn onderhoudend genoeg. Moshti volgt hen op, maar dat gaat niet naadloos. Er is een probleem waar de geluidstechnicus aan te pas moet komen. Dat duurt even, waarna Moshti zijn weg vervolgt met pure electro en op louter zijn laptop bezig gaat. De muziek kan echter niet echt bekoren. Zo klinkt strikt digitaal dan misschien toch te ééndimensionaal.

In de grote zaal is het over de hele linie een uitbundig feest. Met vijfhonderdvijftig bezoekers geen overdonderende opkomst, maar het is voldoende. De zaal begon al subliem met Rockid en Guerilla Speakerz zetten het deuntje qua energie voort. Het glossy duo levert een flink aanstekelijke mix, die het met schwung brengt. Daarna is het aan Boemklatsch. Het is in het begin behoorlijk wennen aan hun MC die in het Nederlands het publiek aanspoort. Het geeft een skihutgevoel, maar het lijkt erop dat de meeste aanwezigen zich daar wel goed bij voelen. De muziek is verder rauw, snel en afwisselend, waardoor iedereen uit zijn dak gaat. Normaal draaien dj’s geleidelijk naar een hoogtepunt toe, maar hier wordt alléén máár met pieken gedraaid. En dat loopt natuurlijk als een trein.  

Al met al is het uitgelopen op een perfecte zondagnachtbesteding. I Feel Luv overtuigt. Het was zogezegd fijn eieren zoeken in Roosje. Geklutste, dat wel.