Tijdens het afgelopen Paasweekeinde vonden de Paasconcerten in de Jacobiberg plaats. Op de eerste dag konden de bezoekers niet alleen genieten van de optredens van de Paasconcerten, maar ook van het Gelders Singer Songwriter Festival nieuwe stijl. De optredens vinden om en om plaats en zorgen voor veel diversiteit.    

Kids Will Be Skeletons tekent in de grote zaal van de Jacobiberg voor de opening van de Paasconcerten. Het publiek, dat dan al in redelijke getale aanwezig is, zorgt voor een goede sfeer zo vroeg op de avond bij deze band die het midden houdt tussen hardrock en metal. De tweede (grunge)stem zorgt er echter voor dat de stijl toch die laatste kant op gaat. Die tweede stem, komende van een echte (volgetatoeëerde) metalman, is erg goed en is een toegevoegde waarde voor de nummers van de band. Minpunt is de ruisende stemband die tussen de nummers door wordt afgespeeld.

Inamix, een band die al sinds 1987 bestaat en zichzelf steeds weer opnieuw uitvindt, heeft zich tegenwoordig toegelegd op de reggae-rock. Het optreden begint met een solo van de gitarist die veel goeds belooft. Naarmate het optreden vordert wordt echter duidelijk dat de gitarist de enige rockinvloed in de band is. De nummers worden allemaal aan elkaar geplakt, wat enige mooie overgangen oplevert, maar door de eeuwige reggea-groove is het vooral een brij waarbij het lastig is de concentratie vast te houden. Het meest opvallend is de ietwat braaf aandoende zangeres die met een doorgewinterde stoere soulstem de broodnodige backing vocals verzorgt.

Het eerste optreden van het Gelders Singer Songwriter Festival van vanavond wordt verzorgd door Loes Swinkels op akoestische gitaar in de intieme Rietveldzaal. Een lid van haar begeleidingsband verzorgt het elektrische gitaarspel en een mooie, tweede zangpartij. Loes Swinkels brengt prachtige liedjes ten gehore met inspiratie uit country en folk. Tevens gaan er swingende, ruige en ritmische bluesnoten door de zaal. Loes maakt regelmatig oogcontact met het publiek. Hierdoor is haar optreden des te overtuigender en wordt met een groot enthousiasme ontvangen.

The Jacobites is een indie/britrockband met een appearance waar je U tegen zegt. Ze maken goed gebruik van het podium en slagen erin het publiek verder naar voren te lokken. De variatie in instrumenten zoals een mondharmonica maakt een deel uit van deze heerlijke luistermuziek. En dan is er nog de tweede stem die ervoor zorgt dat voor het publiek de lol er al helemaal niet meer van af kan.

De mooie, zuivere stem van Nienke Deiters wordt begeleid door haar vader op (akoestische) gitaar en Eric Arends op bass. Naast haar eigen nummers vertolkt ze een paar mooie covers waardonder het prachtig gezongen Weet je nog? van Herman van Veen dat half in het Engels wordt gebracht. Nienke en haar kompanen beschikken echter niet over een uitgebalanceerde setlist. Dit heeft als gevolg dat als blijkt dat er nog tijd over is, er overlegd moet worden welke nummers te spelen.

De harde, zware stonergrunge van King Locust komt flink binnen en de stampvolle zaal bevordert dit. Het is alsof ik in een donkere, depressieve nachtmerrie terecht ben gekomen waar ik het liefst snel weer uit wil. Maar ik ben wel onder de indruk van de dynamische kant van hun muziek. Tevens weerhoudt de onrust in de muziek King Locust er niet van een stevige podiumpresentatie neer te zetten. Het publiek ontvangt de nachtmerrie dan ook met een daverend applaus.  

Boy Gol, singer-songwriter, excuseert zich voor zijn wat mindere stemgeluid, omdat hij die ochtend nog heeft staan grunten met zijn andere band. Het illustreert zijn losse stijl, spontaniteit en gevoel voor humor. Deze jongen heeft een dun stemgeluid, dat hij vooral inzet om een sprookjesachtige sfeer te creëren. Het volle, maar ook breekbare geluid van de piano is daarbij de perfecte aanvulling en Boy Gol bewijst ook ritmisch dit instrument goed onder de knie te hebben. Dit laatste is echter niet het geval bij de (elektrische!) gitaar, waardoor het hypnotische effect overgaat in een saaiheid waar het publiek onrustig van wordt, jammer.

‘Blijvend verrassend’ en ‘elke keer weer iets nieuws’ waren woorden die het publiek gebruikte om seanpenn te benoemen. Deze band houdt er niet van om zomaar in een hokje gestopt te worden. Ze spelen deze avond nummers van het genre post-rock tot emo/indie rock. De nummers op zichzelf doen het al voor de meesten van het publiek. En mocht je nog niet overgehaald zijn, dan zijn er altijd nog de electrobeats en samples om je figuurlijke dak er vanaf te blazen.

De beide heren van Dear Jane hebben voor de gelegenheid een bandgenoot van The Attitudes meegenomen die hen ritmisch ondersteunt op een Peruaanse handtrommel. Ze nemen zelf hun ijzersterke en pakkende zang- en gitaarpartijen voor de rekening. Het resulteert in een indrukwekkend, meeslepend optreden vol country, blues en folkklanken met teksten over liefde en het leven.

Voor het laatste optreden van Phoenix Park lijkt het alsof de helft al afgedruipt is, maar als het eerste akkoord gespeeld is, loopt de zaal al weer snel vol. Niet alleen speelt deze band de muziek geweldig, ook nemen ze het publiek er goed in mee. De nummers die ze spelen zijn voor sommige aanwezigen bijna nostalgisch. Ze maken het publiek lekker wakker en zorgen ervoor dat het met een goed gevoel naar huis kan gaan, met de heerlijke solo’s nog in het achterhoofd.

3VOOR12/Arnhem-Nijmegen heeft in samenwerking met Popcentrum Jacobiberg tijdens de Paasconcerten van elke band die het podium betrad een live track opgenomen. Je kunt ze hier downloaden. Wil je dit muzikale ei verpakken? Print het hoesje uit, pak de schaar en je hebt een blijvende herinnering aan de Paasconcerten 2010!