Nederhiphop-act Anders Niemand, ontstaan in 2006, mag het spits van deze derde voorronde van de Roos van Nijmegen afbijten. Ze moeten er echt even inkomen. Niet gek, want er is nog weinig publiek en dat maakt het altijd moeilijk om al meteen los te gaan op het podium. Ook hebben ze een nieuwe dj in de bezetting, zo wordt ons verteld.

Echt Het is het lekkerste nummer van de set. Het heeft de meeste power en het zinnetje “Fok wat ik gezegd heb, dit is echt het!” blijft nog dagen in mijn hoofd hangen. Toch vind ik dat de act nog wat kracht mist. Onderling verschillen de twee rappers nogal in kwaliteit. Ook mogen die beats toch nog wat lomper en ontbreekt de flow die hiphop kan en mag hebben. Conclusie: Wel leuk, maar (nog) niet overtuigend.

Liquid Snow vraagt om onze "Attention, Attention" in zijn eerste nummer en krijgt deze dan ook meteen. Het lekkere Britse accent doet me goed na het Nederlandse gerap. De set begint vrolijk, maar wel wat rommelig. De compositie is niet slecht, maar soepel of strak is iets anders. Nummer drie Satisfaction Street krijgt al meer mijn aandacht en laat me een beetje denken aan Arctic Monkeys.

Naarmate de set vordert raak ik dat gevoel helemaal kwijt. De duistere invloeden van Sonic Youth en Joy Division (joepie!) zijn meer en meer te horen. In het nummer Blue Prints, gezongen met een bijna schreeuwende stem, wordt echt een spanningsboog opgebouwd. Ook worden ze naarmate ze langer spelen steeds strakker. Dit biedt perspectieven…

En dan, na al die duisterheid, staat daar Easy Trigger. En wat een muur van geluid! En strak, niet meer normaal. Toen ik hun MySpace beluisterde, was ik al behoorlijk onder de indruk en live wordt dit voor 200% bevestigd. Stevige, keiharde rock, maar toch melodieus. Een enorme pré is dat ze twee leadzangers hebben met twee heel verschillende stemmen. En ze kunnen allebei nog goed zingen ook! Dit brengt dan natuurlijk ook weer veel tweestemmigheid met zich mee, altijd leuk!

Al vrij in het begin knapt er een snaar van een van de gitaristen, heel vervelend. Dit heeft echter geen invloed op het optreden, er wordt zó even een andere gitaar tevoorschijn getoverd. Het een na laatste nummer Some Things Sometimes heeft een lekker pakkend rifje en zangmelodietje. Wat vrolijker dan de rest van de nummers, maar nog steeds met die alom bekende stevigheid. Wat mij betreft dé band van de avond en misschien wel van de Roos van Nijmegen 2010. Hier gaan wij zeker nog veel van horen.

Vrijdag 23 april werd bekendgemaakt welke bands in de finale van de Roos van Nijmegen staan.