Vanmiddag treedt het akoestische trio Piepschuim op in café De Kroeg. Buiten zijn de terrasjes volgeladen vanwege het prachtige weer en veel muziekliefhebbers zijn blijven hangen bij de Harley Davidson Fanclubdag die ook voor de nodige live optredens heeft gezorgd. Niet de meest ideale omstandigheden voor Piepschuim, maar dat maakt de show er niet minder om. Voor het weinige publiek dat er staat, geven ze alles wat ze hebben. Langzaam maar zeker wordt dit ook opgemerkt door de mensen op het terras, enkele nieuwsgierigen voegen zich bij ons en iedereen geniet met volle teugen.

Ik ga er eens lekker voor zitten op mijn barkruk: een lekkere lazy zondagmiddag met een akoestisch trio op het menu. Maar wat schetst mijn verbazing, ik zie de gitarist wijdbeens ‘rocken’ met zijn akoestisch instrument en als aan het einde van het eerste nummer de zanger (eveneens met akoestische gitaar) een enorme sprong in de lucht maakt kan ik mijn glimlach toch echt niet meer onderdrukken. Dit is allesbehalve een rustig optreden.

Er wordt tijdens het optreden veel contact gemaakt met de luisteraar, na het eerste nummer zijn we al “een fantastisch publiek!” En dat zijn we ook, we maken lawaai voor tien! Halverwege het optreden roept de zanger dat ze nu een heel slecht nummer gaan spelen. “Wordt genoteerd!”, roep ik terug (bij deze) en Cor verzekert me dat ik het nog wel zal merken. En warempel… mijn stoere saxofonist (muzikaal gezien heb ik een zwak voor blazers in het algemeen en saxofonisten in het bijzonder) haalt een heel klein blokfluitje tevoorschijn! Ik ben zo gefixeerd op dit hilarische instrumentje dat het toch heel goed doet, dat ik compleet vergeet te beluisteren waarom het nummer zo ‘slecht’ was…

Piepschuim bewijst niet alleen met hun stage performance, maar ook muzikaal dat ze niet in een hokje te stoppen zijn. Je zou ‘kleine’ muziek verwachten, maar niets is minder waar. Met slechts twee gitaren en een sax weten deze muzikanten de nummers juist mooi vol te laten klinken. In het nummer Kadavers (dat vanmiddag voor het eerst live gespeeld wordt) wisselen saxofoon en gitaar elkaar af in rap tempo en met perfecte timing. Probeer dat maar eens strak na te doen zonder bas of drums!

Naast kwaliteit valt er ook qua variatie veel te beleven, je hoort blues, zigeunerdeuntjes en er is ruimte voor een paar prachtige jazz-solo’s van de saxofonist. Wel ben ik van mening dat de zanglijnen allemaal op elkaar lijken, maar misschien laat de boodschap daar ook weinig variatie in toe. Zanger Cor stopt veel tekst in zijn nummers die af toe bijna vertellend worden gezongen. De teksten zijn behalve grappig en sarcastisch ook treffend, soms kritisch en altijd goed doordacht. En eerlijk is eerlijk, zo’n sympathieke en enthousiast gebarende jongen wil je zijn zanglijnen graag vergeven. Als dan het nieuwe nummer Ik Hou Van Jou (wat overigens lang niet zo zoetsappig is als de titel doet vermoeden) speciaal aan mij wordt opgedragen, smelt ook het hart van de kritische recensent.
Ik hou ook van Piepschuim!