Het rockendste café van Maas en Waal, ’t Zwaantje in Deest, staat vandaag open voor de tweede voorronde van het reizende Pocketpopfestival. Vele grootheden gingen de bands al voor op het podium, vandaag is het de beurt aan het jonge talent.
Sugartoosh heeft een streepje voor hier (zie recensie van Gesel XL). De Achterhoekers staan te popelen om de fakkel van het ter ziele gaande The Bloody Honkies over te nemen. Sugartoosh is veel minder ‘wasted-garage’ dan hun collega-streekgenoten, maar rockt des te meer qua stonerende blues. Vanavond laten de Suikerkontjes zien dat zij meer in hun mars hebben dan rechttoe rechtaan rocken. De nieuwe nummers die de band speelt zijn veel opbouwender en uitgestrekter dan op hun demo-ep te horen is. De leadgitarist speelt meer in dienst van de nummers, waarin de groove centraal staat, maar waar ook van de platgetreden highway afgeweken durft te worden.
Eerlijke lol, dat is wat deze vriendelijke heren uitstralen. Het enthousiasme dat van het podium druipt neemt het publiek gretig tot zich. Deze bluesy stonerrockers kunnen ook in Maas en Waal niet kapot, zo lijkt het. Het enige gemopper dat ik her en der opvang is dat het niet duidelijk is wanneer nummers eindigen of beginnen. Wel beste mensen, ik kan er niet mee zitten, Sugartoosh voelt als een finaleband, maar wie ben ik om dat bevooroordeeld te schrijven…
Het Drutense Rashness lonkt ook naar die finale van dit festival, dat traditiegetrouw op eerste Paasdag plaatsvindt, maar lijkt nog een lange weg te gaan te hebben. De nog immer jonge band doet voor de derde maal mee aan Pocketpop. Ze klinken als een koorknapenbandje dat meer tot zijn recht komt op een evenement als de EO-jongerendag, dan op een echt muziekfestival. Volstrekt overbodige pop en rockcomposities met tenenkrommend kneuterige teksten en dito uitstraling. Voor een geoefend concertganger voelt dit een beetje als plaatsvervangende schaamte. Er wordt echt knap (samen) gespeeld, maar het ontbreekt aan alles wat muziek zo leuk maakt. Misschien de hoogste tijd dat deze band zichzelf uit zijn lijden verlost en dat de stuk voor stuk gemotiveerde leden individueel een start maken met muziek maken. Al moet gezegd worden dat AOR*, gespeeld door een zeventienjarigen-bandje, dan wel weer uitermate origineel is…
Het Rotterdamse What About Amy heeft de lastige taak om het aanwezige publiek nog binnen te houden rond twaalven. Lastig omdat het overgrote deel vooral voor Rashness gekomen lijkt te zijn en daarna interesse verliest. Daarnaast overstijgt het optreden van What About Amy het niveau middelmatig niet. Er zit simpelweg geen vaart in deze Rotterdamse rock, die klinkt als Anouk met een melancholisch randje, maar dan op z’n ‘Vrienden van Amstel Live’.
De nummers missen pit, zijn zelfs eerder zo plat als een dubbeltje en gaan vanwege een gebrek aan tempowisselingen binnen de composities de spreekwoordelijke oren in en weer uit. De band zou er goed aan doen door óf de diepte in te gaan met hun ballads, óf een fellere weg (lees harder rocken) in te slaan en zo uit hun wat grijze en kleurloze terrein te komen. Potentie is er wel: met slechte muzikanten hebben we hier niet te maken en met name zangeres Claire heeft een goede strot en dito uitstraling.
Dat What About Amy vanavond geen indruk maakt, is ook te wijten aan het erbarmelijke geluid. Toetsen, gitaar, drum en bas hangen werkelijk als los zand aan elkaar. Enerzijds een fout van de band zelf: het meebrengen van een eigen geluidsman is nogal pretentieus, vooral als deze geen idee lijkt te hebben waar hij mee bezig is. Anderzijds had de organisatie van Polderkolder dit niet mogen toestaan. Een eigen geluidsman kan positief uitpakken en dat durft ondergetekende te bestempelen als competitievervalsing, want oneerlijk tegenover bands die geen vakkundige knoppendraaier hebben die de setlist van een band door en door kent. Vanavond heeft het helaas verkeerd uitgepakt, wat voorkomen had kunnen worden door de vaste geluidsman achter zijn eigen mengtafel te laten staan.
De volgende, derde, voorronde van Pocketpop is zaterdag 21 maart in de Lier te Puiflijk (gelegen tegen Druten aan), daar zullen het Nijmeegse Do Not Run We Are Your Friends (avantgarde rock), de garagerockers Spendex Devils en de lokale stonerrockers Fire ’n Brimstone optreden. Het belooft, gezien de genretyperingen, een rockend avondje te worden. Voor meer informatie; check de website van Pocketpop.