“Hij is origineel, hij mist alleen de DEL- toets!” Als een trofee houdt dirigent Bas Wiegers trots zijn eigen Commodore 64 toetsenbord boven zijn hoofd. Het publiek glundert en wacht met duidelijke voorpret op het feest der herkenning dat hopelijk gaat volgen. Eerst moeten ze echter wachten tot de sympathieke dirigent is geïnterviewd door een irritant betweterige en net iets te hip gekapte Jan Douwe Kroeske. Daarna kan het zelfverklaarde ‘leukste orkest van Nederland’ dan toch echt van start gaan met het ophalen van herinneringen. Originele ‘deunen’ - zoals Wiegers de achtergrondmuziek consequent noemt - van Commodore 64 spellen zijn bewerkt tot volwaardige muziekstukken, uitgevoerd door het Ricciotti-ensemble. Dat was niet altijd gemakkelijk, gezien de grote verschillen tussen de twee muziekvormen, maar het resultaat mag er zeker wezen. Zo is er bijvoorbeeld inventief omgesprongen met het gebrek aan percussie: er wordt lustig op de klankkasten van de strijkers en de mondstukken van de blazers geslagen. Zo blijft de totaalbeleving van het spelgeluid intact. De nummers hebben met hun dramatiek en tempowisselingen zelfs wat weg van bombastische filmmuziek. Achter het orkest wordt een door productiehuis Oost-Nederland gemaakte veejayshow met beelden uit de games geprojecteerd. Ik betrap me erop dat ik stiekem mee wil spelen. Mijn handen jeuken: geef hier die joystick! De beelden zijn zo fascinerend dat je een beetje vergeet dat voor dat scherm nog een voltallig orkest zit. Dat is jammer, want de volwaardige muziekstukken zijn knap uitgevoerd en verdienen de onverdeelde aandacht.