Schijt aan de buren en ouderwets hakken

Oude hardcore is in Nijmegen nog lang niet dood

Tekst: Ellen Webbink, ,

Het was de tweede keer dat in Doornroosje 'Schijt aan de Buren' plaatsvond. Zoals de naam al doet vermoeden, is de avond niet geslaagd als de zaal niet op de grondvesten heeft staan trillen. Er heeft meer dan een jaar tussen de twee edities gezeten, maar dat het wachten beloond werd, bleek uit de stampende voeten en eensgezinde “hardcore” spreekkoren.

Oude hardcore is in Nijmegen nog lang niet dood

Deze tweede editie van 'Schijt aan de Buren' in Doornroosje is niet uitverkocht. Er is concurrentie van het Awakenings festival en een aantal hardcore-feesten elders in het land. Na een uur of 1 is het gelukkig wel gezellig druk. Niet te vol, zodat we flink hard kunnen dansen. Op andere hardcore-feesten zie je vaak overwegend jonge meisjes en jongens, al dan niet kaal. De heren in trainingspakken en de spillebeentjes van de meisjes geperst in netpanty’s met daarboven een veel te kort rokje. Dat zien we vanavond bijna niet. Het publiek is erg divers en dat is eigenlijk best fijn. Wat men met elkaar gemeen heeft, is dat iedereen er zin in heeft een avond flink uit de plaat te gaan op hardcore en early rave. Deze muziekstijlen zijn ontstaan in het begin van de jaren negentig, toen ik zelf op de middelbare school zat. Ik zie dan ook opvallend veel dertigers. De grote zaal staat in het teken van de early rave. Nijmeegse dj’s en oude bekenden wisselen elkaar af. Dat is leuk afgewisseld. Dj Neophyte, een oude bekende uit raveland, zorgt bij mij voor de eerste blikken van herkenning. Veel producties van deze dj zullen later op de avond nog langskomen. De beats zijn simpel en hoekig, maar dat is uiterst dansbaar en al snel is de massa aan het stampen. Van de jongelui tot de teknoliefhebbers met veel piercings en de dertigers die terug gaan naar hun eigen roots: allemaal leven staan ze te dansen. En zo gaat het de hele avond door. We horen klassiekers als ‘Hardcore to the bone’ en ‘Army of hardcore’, nummers die door de simpele teksten makkelijk mee te gillen zijn. Mooi en zuiver is het allemaal niet, maar dat is ook niet de bedoeling. Vroeger is het me nooit gelukt om echt te hakken, maar ik doe lekker mee. De nummers die ik niet ken, pik ik aardig op. De vervangers van Mauricee zijn D-Master & Artifex, een jong duo uit Nijmegen. Ze beuken wel lekker door, maar mijn aandacht kunnen ze niet helemaal vasthouden. In de kleine zaal bouwt ondertussen dj Dano zijn set op. Meer dan vier uur zal hij draaien in die hete ruimte. De muziek is super. Ik meen deuntjes van Thunderdome deel 1 te herkennen en waan me weer vijftien in de jeugdsoos. Persoonlijk vind ik het er echt te warm, dus blijf er niet dansen. In de grote zaal sluit Predator de avond. En ja hoor, stamp met je voeten en doe maar mee. Toch ga ik nog snel even de kleine zaal in. Dano eindigt zijn set in stijl met verschrikkelijk snelle speedcore. Hij zet een goede set neer, die ik niet helemaal heb kunnen aanschouwen, maar die heel goed aanslaat bij het publiek. Om vijf uur eindigt de avond. Voor velen te vroeg. Waarom duurt deze avond niet tot zes uur, zoals de Planet Rose Special? En kan de volgende keer alsjeblieft wat eerder zijn dan over een jaar, want een oldskool hardcore-avond past heel goed in Nijmegen en in Doornroosje.