Dinosaur Jr. blijft gewoon rocken

Oude rotten kunnen ons nog veel leren

Tekst: Ellen Webbink / Foto's: LauraThijssen, ,

Op deze laatste avond van het seizoen zagen we in Doornroosje weer een oude bekende. Voor velen was Dinosaur Jr. één van onze eerste kennismakingen met alternatieve muziek. Het publiek is zijn wilde lange haren al kwijt, maar Dinosaur Jr. bewees dat oude rotten nog hard kunnen rocken. Iets waar de jongens van het voorprogramma New Killer Stars nog wat van zouden kunnen leren.

Oude rotten kunnen ons nog veel leren

Het publiek in het uitverkochte Doornroosje bestaat vanavond voornamelijk uit mannen. Zelf weet ik eigenlijk niet zo goed wat ik moet verwachten. Ik ken de band wel, maar ik draaide het vroeger niet zo vaak. Hoewel de band opgericht werd toen ik net naar de kleuterschool mocht, is het vanavond pas de eerste keer dat ik ze ga zien. In het voorprogramma staat het Friese New Killer Stars. Als het ergens mee opvalt vanavond dan is het in volume. De muziek doet denken aan de grunge uit de jaren negentig. Anno 2008 kan dat best natuurlijk, maar deze geluidsmuur overtuigt helaas niet. De band speelt hard, energiek en doet aardig hun best, maar is gewoon niet zo heel erg leuk. Het publiek bestelt nog wat te drinken of gaat even roken in de nieuwe rokersruimte bij het café. Ach ja, tijden veranderen. Zodra de mannen van Dinosaur Jr het podium op komen, zien we wat dat met mensen doet. Het grijswitte lange haar van J. Mascis en de beginnende buikjes, het doet wat aandoenlijk aan. Maar dat vergeet je snel zodra ze beginnen met spelen. Hier staat een band die tijdloos en tegelijk ook bij de tijd is. En hard is het ook, maar het wordt geen muur of brei van geluid. Zowel de oude als nieuwe nummers worden strak en goed gespeeld en de zang van Mascis snijdt er gesmeerd doorheen. Vooraan bewegen de hoofden ritmisch mee. Dat kan best met kort haar, bewijzen ze daar. Wat het precies is met Dinosaur Jr. weet ik ook niet, maar op een gegeven moment zie ik mezelf staan terwijl ik als betoverd sta te ‘spacen’. Is het de zang of zijn het de gitaarpartijen? De drank of rookwalmen kunnen het niet zijn. Zoveel heb ik nog niet op en er wordt, op een enkeling na die het toch probeert, braaf niet gerookt. Het vuur komt van het podium en dat maakt me blij. Ik ben zeker niet de enige, voor velen is dit een legendarisch concert. Hoewel de zaal snel leegloopt na het concert om te roken, blijft men nog hangen in Doornroosje. De leukste mensen staan helaas wel in het rookhok, maar een stinkend t-shirt heb ik er wel voor over. Voelt het toch nog wat als vanouds.