Een festival openen is natuurlijk niet makkelijk. Er wordt ook hardop afgevraagd waarom juist De Staat als eerste van de honderd acts van de Affaire op het podium staat. Het antwoord is simpel: een matige band is geen sterke opening van zo’n festival en trekt geen publiek. De Staat wel. Ondanks dat de nummers van De Staat groovy zijn als echte hipshakers, hun composities geen minuut vervelen en de band een koebel-hengster in de gelederen heeft die iedere bluesband wel wil hebben, kan de band niet zorgen voor het gewenste knallend startschot. De Staat is niet de band die bij mij te boek staat als ‘band met een goed totaalgeluid’. De vraag is of men steeds weer genekt word door de geluidsmannen, de akoestiek van de ruimte hen niet goed gezind is, of dat men juist de eigen zaken niet goed op orde heeft. Feit is dat bij bijna alle Staat-optredens die ik gezien heb, de band niet genoeg tot zijn recht komt door het geluid. Zo zijn vandaag de gitaren nagenoeg niet hoorbaar en staan de vocalen ook niet goed afgesteld. De afstandelijke houding van de muzikanten werkt ook niet mee om op feestelijke wijze de Affaire te openen. Hoewel het publiek op dit vroege tijdstip in de avond toch in flinken getale op de Staat is afgekomen krijgen zij niet wat ze verdienen. De Staat komt niet zo lekker over, in tegenstelling tot zes dagen ervoor, toen men op overtuigende wijze de Amerikaanse band The Whigs volledig van het podium speelde. Een gemiste kans dat men vandaag, voor een groter publiek, niet volledig weet te overtuigen.