Mugison, van oorsprong een singer-songwriter, heeft een begenadigde band om zich heen verzameld. Hij weet zijn medemuzikanten met zichtbare spelvreugde aan te sturen en een pompend, groovend en soulvol stel nummers het zompige veld in te sturen. Nummers waar het talent voor songschrijven vanaf druipt, want ze vervelen stuk voor stuk geen moment, steken ingenieus in elkaar en zijn toch pakkend. Ook het in elkaar zetten van een goede setlist is aan Mugison besteed, waardoor de aandacht van het publiek geen moment verslapt. De groove zit aan het begin, in het midden bluesy en licht psychedelische liedjes en het einde van de set is een traktatie van een geweldig stel exploderende nummers met in één daarvan (Murr Murr) het beste gitaarloopje van deze zomerfeesten. Met de excuses aan de heren van Triggerfinger. Maar wat is dat toch met deathmetalgrunts deze editie van de Affaire? Ze doken onverwacht al op bij Chrome Hoof en ook bij Mugison wordt plotseling even een putdeksel geopend. Benieuwd wat Bennie Jolink vanavond gaat doen. Op plaat is te horen dat meneer Mugison van experimenteren houdt, en dit is ook te horen aan het eigenzinnige gitaarspel van de muzikant. Het piept, het kraakt en het rommelt maar blijft goed te volgen. Een eervolle vermelding voor de ritmesectie is hier op zijn plaats. Deze weet de veelzijdigheid en experimenteerdrift van de baas in goede banen te leiden. Mooi om te zien ook hoe de muzikanten met elkaar communiceren en zo het publiek een echte band aan het werk laten zien. Is er dan nog wat negatiefs te melden? Jawel. De gitaren hadden wat harder gemogen, de bas was wat overheersend. Ook jammer dat het Hammond-orgel thuis is blijven staan. Ten slotte een vriendelijk verzoek aan lieden die willen schuilen voor de regen: prima, maar alstublieft niet duwen en geef de muziekliefhebbers de kans om te luisteren in plaats van alles te overschreeuwen. Bedankt!