Daar waar de Barbarossa ruïne door velen vaak wordt gebruikt als de Barbarossa reünie, is er zo tegen een uurtje of tien weinig gezelligheid mogelijk rondom deze locatie. Moha! ramt er een bloedeloos harde set uit, die menig recreërend Affaire-bezoeker de stuipen op het lijf jaagt. Hoewel het een duo betreft lijkt het alsof er minstens het dubbele aantal muzikanten aan de arbeid is. Niets is minder waar, de gitarist/toetsenist/sample-freak wisselt zo rap van instrument en klank dat hij meer raakvlakken met een schizofrene patiënt heeft dan met een ‘gewone’ muzikant. De drummer van de herrieschoppers ragt op volle oorlogssterkte op het geïmproviseerd drumstelletje. Door de felheid waarmee het setje bewerkt wordt, krijg je bijna medelijden met het materiaal. De korte, maar hevige set van de Noren grossiert in tegentonen, atonaal gebeuk en vreemde tempi. Het is zowel boeiend, maar door herhaling van eenzelfde soort noise-core-kunstje tevens erg eentonig. De als laatste gespeelde geluidseruptie laat wel een ander segment van Moha! horen; deze gaat meer richting live breakcore en vormt het hoogtepunt van de set. Presentatie en band (o.a. door afwezigheid van vocalen) blijven afstandelijk en de aangekondigde lichteffecten blijken niet meer dan wat tl-buizen en een bouwlamp om de stiltes tussen de nummers (?) te vullen. Moha! is vooral een heftig intermezzo, maar niet meer dan dat.