Wanneer ik rechtstreeks van het veerpontje de latino strandsfeer van Habana binnenstap, lees ik op een bordje dat Miguel Boelens speelt in plaats van Wiro Mahieus Wildcard. Niet bekend met de band neem ik aan dat dit een gevestigde band in de jazzscene is. Dit blijkt echter niet zo te zijn: het zijn vier bekenden (Miguel Boelens op sax, Frank Windemuller op piano, Jan Flubacher op bas en Jesse Pourier achter de drums) die op het laatste moment besloten hebben te hebben de strandbezoekers te vertroetelen met lome zomeravondjazz. Ondergetekende moet tot zijn schaamte bekennen niet veel kaas van jazz gegeten te hebben, dus verwacht nu geen gedetailleerde beschrijvingen van de techniek van de vier heren. Over de sfeer die neergezet wordt kan ik des te meer vertellen. De band speelt pure jazz met een lome insteek. Het is geen drukke bedoening waarin iedere muzikant zo nu en dan freakt op zijn eigen instrument, maar een mooi opgebouwd geheel van mooie langzame stukjes afgewisseld met snelle climaxjes. Iedereen krijgt de ruimte om even te soleren, maar dit gebeurt allemaal erg beheerst. Het Miguel Boelens kwartet (zo noem ik de band voor de gelegenheid) verzorgt een lekker stukje jazz waar voor iedere Habana-bezoeker iets te halen valt. Buiten het tentje zitten vriendengroepjes gemoedelijk bij te kletsen, terwijl binnen het publiek gebiologeerd van de kunsten van de vier heren geniet. De sfeer zorgt er in combinatie met de zakkende zon voor dat ik me heel even aan een heuse Copa de Habana waan. En dat is helemaal niet verkeerd!