Struikelend over de kinderwagens en het krioelend grut begeef ik me naar de Barbarossa Ruine alwaar het duo Lynn optreedt. In februari wonnen zij het Gelders Singer Songwriter Festival, maar sindsdien hebben we ze in deze regio niet meer live kunnen bewonderen. Jammer, want ook vanmiddag weten ze het publiek weer geheel voor zich te winnen met hun prachtige liedjes. Ingetogen nummers over de liefde en het leven, gezongen door Jolinde en Benjamin, worden ondersteund door gitaar en orgel en zorgen voor kippenvelmomenten en een glimlach op de gezichten van de toeschouwers. Ik vergeet de mensen om me heen, de opzichtige Dalmatiërballon en de trotse beker-tellende kleuter en droom weg bij de mooie klanken van dit duo.

Bjorn Engelen houdt het weer duidelijk bij de basics. Eenzaam met gitaar en mondharmonica op het podium, sobere liedjes spelend over liefde en verlies. Niets wat we nooit eerder hebben gehoord, maar met een overtuigingskracht en een oprechtheid die de zielenroerselen van de liedjessmid eer aan doen. En dat is niet voor niets: zijn teksten gaan niet over fictieve weltschmerz of ingebeeld hartzeer, maar over diep persoonlijke gebeurtenissen in zijn eigen leven. Hij weet het publiek er ook aardig mee te boeien, hoewel het uiteindelijk niet het intieme karakter heeft dat het verdient. Deels door de bekende hectiek bij open festivalpodia (waardoor de bezwering van het publiek nooit volledig is), deels ook doordat de muzikale inlijsting van zijn nummers toch net wat te eenzijdig is om een optreden van een half uur te dragen. Desalniettemin weet hij redelijk overeind te blijven op de Kapel vandaag.

Bij het optreden van Leine zijn de omstandigheden ook niet helemaal optimaal (het optreden verwaait af en toe een beetje in de Ruïne), maar het lijkt de Amsterdamse winnares van de Grote Prijs niet al te veel te deren. Met haar flegmatieke stemgeluid en de prettige dynamiek die ze uit haar gitaar tovert weet ze haar eigen stukje werkelijkheid te creëren, een bubbel van schoonheid waar je als toeschouwer alleen maar vol bewondering bij kan staan te kijken. Haar vorige band Kirke mag dan ter ziele zijn ondertussen, ze heeft het warme, jazzy geluid van die band toch grotendeels weten te behouden. Iets minder zoet, en door de eenmansbezetting des te sterker. Andermaal een bevestiging van haar talent.