Om zowel de regen als de drup te vermijden schuilen mensen onder de witte opblaasluifel drie rijen dik zowat tegen de lage tafel van Eats Tapes aan. Zo wordt het eerste deel van het concert in knusse sfeer gehouden. Naarmate de set uitbundiger wordt, wordt het droger en drukker en verspreidt het publiek zich binnen en om het hekwerk van het Ruïneterreintje. Dit alles al dansende, knikkende en wiegende, want het duo uit San Fransisco weet prima pompende, kraakheldere techno met elektroinvloeden uit de verschillende analoge instrumenten te toveren. Gregory Zifcak, de mannelijke helft van het stel, is het gehele concert voorovergebogen en in opperste concentratie bezig met het draaien aan een paar honderd knopjes, loopjes, kastjes, schuifjes en lampjes van een keur aan sequencers, synths, drummachines, cassettespelers en een midi Nintendo. Marijke Jorritsma doet hetzelfde, maar springt om de drie minuten een keer in extase op. De enige verdere interactie bestaat uit de zin “We were Eats Tapes from San Fansisco” aan het einde van het optreden. Maar goed, bij dergelijke acts is het over het algemeen niet de podiumpresentatie die telt. Het zijn de hooks die het moeten doen in de techno-elektro. Een loopje wat de hele tijd achter elkaar gedraaid wordt, kan maar beter goed zijn. Eats Tapes maakt het waar: warme dansbare techno die je al dansende het druilerige weer doet vergeten.