Zoals elke dag heeft Extrapool ook op de dinsdagavond weer een redelijk experimentele geluidsgoochelaar weten te boeken. Maar waar ‘experimenteel’ vaak synoniem lijkt te zijn aan het soort gefröbel waar enkel de meest doorgewinterde audiofiel mee uit de voeten kan, is de set van Fyoelk verrassend toegankelijk. De Duitser, tegenwoordig opererend vanuit Amsterdam, is keyboard-manipulator van stiel -je kent het wel, schroeven erin en klooien maar- en neemt bovendien een hele speelgoedwinkel mee aan geluidseffecten. Desondanks blijft het eindresultaat altijd prettig in het gehoor liggen. Dat komt deels doordat de beste man structureel een beat aan zijn geluidsexperimentjes hangt, zodat er zelfs op de wat grotere pielmomenten altijd iets overblijft om goedkeurend je hoofd bij te knikken. Deels komt het ook doordat Fyoelk altijd oog (oor?) blijft houden voor prettige melodieën. Zijn nummers beginnen meestal met een simpel speeldoos-melodietje, dat ter plekke wordt geloopt en waar constant nieuwe lagen met samples, beats en andere effecten overheen worden gelegd. En bij ‘andere effecten’ denke men aan fietsbellen, knijpspeelgoed, een blokfluit, taperuis uit een oude walkman, glockenspiel en verder heel veel casiogefriemel en andersoortige noise. Alle ingrediënten voor een kakofonische nachtmerrie -of orgasme, zo je wil- zijn aanwezig, maar alhoewel Fyoelks bliepjesmuziek niet echt dansvloerfähig genoemd kan worden, kan het zich qua luistervriendelijkheid aardig meten met het werk van pakweg Four Tet, of met de oude platen van Caribou. Bliepjesmuziek met een ziel. Soms nerveus, maar soms ook redelijk bezwerend en meeslepend. Met het oog op dat laatste is het soms zelfs jammer dat Fyoelk steevast redelijk drukke beats aan zijn geluidscollages toevoegt, en dat hij zijn luisteraars niet wat langer laat genieten van de dromerige melodielijn die hij net tevoren heeft ingezet. Want ondanks alle opsmuk en experimentjes eromheen is het toch vooral de muziek zelf die het optreden van deze Duitser weet te dragen.