Het Nijmeegse Myrkvar mag de avond openen. In het begin klinkt het enigszins rommelig door het geluid, maar dit trekt al vrij snel bij. Na een paar nummers gaat het publiek ook nog eens achter de band staan, en dan vergeet je dit al vrij snel. De bezettingswisselingen zijn goed opgevangen, zo heeft de band nu drie zangers, wat voor een betere afwisseling zorgt, ook tussen kleine zang en screams. Ondanks dat er nog één gitaar is, klinkt het niet te leeg. Myrkvar wisselt vrolijke ritmes af met snelle blasts. De band wordt getrakteerd op flink wat moshpits en de inmiddels traditionele polonaise tijdens ‘Geboren uit Oorlogslendenen’. Bij Heidevolk staat het veldje helemaal vol. Hier wordt de lijn gewoon doorgetrokken en vanaf de eerste noten is het ook een kolkende massa voor het podium. Heidevolk geniet ervan en zweept het pubiek nog meer op. In een uur komen er nummers van beide albums voorbij, waaronder natuurlijk het verplichte ‘Het bier zal weer vloeien’ en ‘Gelders Volkslied’, die luidkeels ondersteund worden door het Nijmeegse legioen. Bij Finntroll is de ruimte echt te klein en puilt het uit. Maar dat mag de pret niet drukken. De mensen lijken een onuitputbare energiebron te hebben, want het wordt geen moment minder. De zanger, het nieuwste lid van de trollenfamilie, doet niet onder voor zijn voorganger. Regelmatig werpt hij een ijzingwekkende scream Nijmegen in, die de nietsvermoedende neutrale voorbijganger meteen doet stoppen uit nieuwsgierigheid en verbazing. De opzwepende drums, de melodieuze gitaren en toetsen, afgewisseld van snel en lomp naar vrolijk en humpa, houden er een geweldige stemming in. Klokslag twaalf uur is het dan ook voorbij, een toegift zit er helaas niet meer in. De presentator belooft nog dat er volgend jaar meer metal geboekt wordt als meer mensen bier gaan halen. Volgens mij is dat nog best gelukt, dus we houden hem graag aan zijn woord!