Dat Jacek Koba van meerdere markten thuis is, weten we al langer. Onder zijn eigen naam speelt hij graag breekbare gitaarliedjes en met de stevige rock van JAG heeft hij een prima uitlaatklep voor zijn extroverte kant. Dat hij ook nog leiding geeft aan een gigantisch psychedelisch orkest is wat minder bekend. Met een hele rits blazers, achtergrondzangeressen, toetsen, bas, drums en zelfs een heuse fakkeljongleur, heeft hij bont gezelschap bij elkaar gevonden dat alleen al op basis van de opvallende samenstelling nieuwsgierigheid wekt. Dat ze voorafgaand aan hun optreden nog even in een stoet over het terrein marcheren richting Ruïne, is dan het soort meesterzet dat welhaast inherent is aan de samenstelling. Gelukkig is Yordan Orchestra meer dan alleen maar voer voor Kodak-momenten. Waar bij zo’n grote groep muzikanten het eindresultaat al gauw kan verzanden in één grote kakofonie van geluid, is het collectief – ondanks de vele psychedelische uitstapjes – verrassend gestructureerd en gedisciplineerd. Aan de basis staan een aantal fraaie popliedjes, die steeds verder worden uitgediept met meerdere lagen. Aan de hand van een stevige dosis acid worden de tracks uitgerekt, om na een hoop heerlijk hypnotische psychedelica en jazzy intermezzo’s uiteindelijk weer op het thuisfront terug te keren. Het luistert nog het meeste weg als één grote, lange trip die uit meerdere hoofdstukken bestaat. Een hippie-opera die net zo makkelijk 38 jaar geleden geschreven had kunnen zijn. Denk aan het latere, experimentele werk van de Beatles en the Kinks, of beter nog: het recentere Olivia Tremor Control en hun epos ‘Dusk at Cubist Castle’. Misschien dat het kopje ‘experimenteel’ in het programmaboekje nog wat mensen heeft afgeschrikt, maar stiekem mogen we Jacek en de zijnen rekenen tot één van de absolute hoogtepunten tot dusver. Oprecht één van de ontdekkingen van het festival.