Dj Pure start de Planet Rose avond rustig op. Aan de houding van het handjevol publiek is duidelijk te zien dat ze nog bezig zijn met de beslommeringen van de dag ervoor en dat ze nog even moeten wennen aan vandaag. Dj Pure heeft dit goed door en zorgt daarom voor een lekkere opbouw in zijn set. Hij begint met lome minimal, aan het einde van zijn set toe komen er wat meer breaks en stampen de platen net ietsjes harder dan in het begin, waardoor het geringe publiek zich waagt aan de eerste danspasjes van de avond. Wanneer Pitto zich aandient achter de knopjes zijn er ook wat meer toeschouwers aangedruppeld. Ik ben zelf een beetje teleurgesteld dat Pitto de vibe die dj Pure opgebouwd had niet overneemt, maar wanneer ik hoor dat hij lekker aan het goochelen is met een sample van het nummer ‘100 % Dundee’ van the Roots is hem dat snel vergeven. Ook Pitto bouwt zijn set langzaam op en is heerlijk aan het spelen met de platen die hij instart. Hij heeft er plezier in en dat hoor je. Het enige commentaar wat ik heb is dat hij sommige platen net iets te lang draait. Verder is het een solide en vermakelijke set en dat merk je ook aan het publiek, wat ondertussen in grotere getale is op komen dagen. Na Pitto is het de beurt aan Solomun om het publiek hun natte onderbroeken te doen vergeten. Deze dj uit Hamburg is een zeer relaxte verschijning als je hem ziet. Beheerst staat hij achter de knoppen en zo klinkt ook zijn set. De minimal die Solomun inzet tijdens zijn set van twee uur kabbelt soepel van de ene naar de andere plaat. Het publiek vermaakt zich er prima op en laat zien dat je met paraplu’s wat toevoegingen aan je danspassen-repertoire kunt doen. Wanneer ik denk dat het nu wel lang genoeg gekabbeld heeft en het tijd wordt voor wat pit in Solomun’s set, wordt ik op mijn wenken bediend en komt er wat meer variatie in de muziek en wordt het feestje een tandje opgeschroefd. Sowieso kun je bij mij niks meer fout doen als je een plaat van Daft Punk’s vetste album ‘Homework’ door je set heen mixt. Uiteindelijk ben ik zeer verrast als de laatste plaat uitgefade wordt en het Planet Rose feestje alweer klaar is. Pas dan heb ik door dat ik zeik en zeiknat ben en het tijd is om me binnen ergens op te warmen.