Uitgerust met een laptop, synth en gitaar komt Capacocha de Ruïne binnen gezet. Een mooie boa om zijn nek geeft hem een hoge aaibaarheidsfactor, het tegendeel is echter waar. Deze man staat te swingen en te rocken in zijn uppie en laat menig ander de voetjes van de vloer doen. Ik heb bewondering voor zijn enthousiasme en het lef dat hij heeft om in zijn uppie op te treden. Capacocha gaat volledig op in de beats en zijn gitaarsolo’s (hoe kan het ook anders, wanneer je het enige bandlid bent). Zo nu en dan springt Capacocha weer naar zijn microfoon om zijn stem te laten horen. Af en toe vallen er wat woorden weg of hoor je deze in de verte, doordat hij wat te ver met zijn voetjes van de microfoon geschuifeld is. Dit is verder niet storend, het geeft het nummer wellicht zelfs een leuk effect omdat je de stem uit de verte hoort (wanneer je goed luistert). Wanneer hij zijn gitaar aan de kant schuift, begint een nummer waarbij alleen de laptop en de synth zich laten horen. Je zou verwachten dat dit minder rockend zou zijn, maar de gitaar wordt niet gemist en de voetjes gaan nog steeds onverminderd van de vloer. Wanneer Capacocha zijn laatste nummer aankondigt, hoor ik achter me een teleurgestelde “aahh”. Zelf geniet ik nog van dit laatste nummer en baal ook dat dit optreden zo snel voorbij is. Zeker zal ik deze ‘band’ nog eens opzoeken wanneer deze in de buurt is en dat raad ik iedereen aan!