Zo Moeilijk onderscheidend met album Nijmeegse Modo

Hiphop vertakt in nieuw geluid

Erwin Bromlewe ,

Twee jaar heeft Zo Moeilijk nodig gehad om Nijmeegse Modo uit te kunnen brengen. Maar dan wel bij het hiphoplabel Top Notch. De verwachtingen zijn hooggespannen. 3VOOR12/Arnhem-Nijmegen beluistert het album met een kritisch oor.

Hiphop vertakt in nieuw geluid

Nederhop is op de kaart gezet door Osdorp Posse en Extince. Met rauwe beats en staccatoraps wisten ze hele zalen aan het stuiteren te krijgen. De Nederlandse hiphop is sindsdien sterk geëvolueerd. Van Relax met hun groovy sound via Pete Philly en Perquisite met een meer muzikale invulling tot Def P en Bas van Lier die hiphop met jazz combineren. Het wachten was slechts op de volgende stap. Die kan worden gevonden in Nijmeegse Modo, het album waarmee Zo Moeilijk de nederhop een stap verder brengt.

Gelijk bij de titeltrack Nijmeegse Modo klinkt een onderscheidend geluid. Het nummer zet in met vervormde trompetgeluiden, tot een zware beat het instrument bijvalt. Een van de karakteristieken van het album zijn de zware, aanhoudende lage bastonen zoals te horen in Was Me Naam, Link Up en Roffe Rockers. Deze nummers hebben dan ook een zwaar karakter.
Andere nummers hebben een lichtere beat, maar krijgen een rauwe sfeer door goed gebruik van samples en electro-invloeden. Dat is bijvoorbeeld goed te horen in De Reünie, waarop een aanhoudende sample van een keyboard de beat vervolmaakt tot een gegarandeerde pitklassieker.

In De Reünie horen we ook de karakteristieke rap van Zo Moeilijk. Nosa opent met zijn offbeatrap. De manier waarop hij de raps tussen de beat vlecht, getuigt van veel ritmegevoel. Net als je denkt de flow in de gaten te hebben, neemt Rosco de tekst over. Niet na zestien maten zoals je zou verwachten, maar midden in een rap. Het nummer bouwt daardoor erg sterk op en blijft verrassen. Deze trend zet door op het hele album. De kalme, gecontroleerde rapstijl nuanceert de zware beats. Hierdoor krijgt de muziek geen overweldigend geluid, maar er ontstaat een fraaie balans tussen flow en beat.

Ook inhoudelijk is het album Nijmeegse Modo het beluisteren waard. In Croy bijvoorbeeld verhaalt Nosa over de vergane relatie met zijn ex-vriendin. Een relatie die ging van intense liefde naar een onhoudbare situatie: “In plaats van een soul-mate, creëerde ik een knecht.” Dit inzicht geeft de rapper een onmachtig gevoel, wat wordt versterkt als zijn vriendin hem verlaat. Naarmate het nummer vordert wordt de luisteraar meegenomen naar het psychische breekpunt, waarin Nosa onthult van onmacht te zijn doorgedraaid. Dit resulteert in zijn einde én in zijn wedergeboorte als zijn eigen zoon. Door de sterk opbouwende beat wordt de emotionele lading van de tekst nog beter blootgelegd. Croy blijft daardoor zowel qua sfeer als inhoud lang hangen.

Met Nijmeegse Modo vertakt nederhop in een nieuw geluid. Het album is daarmee niet alleen interessant voor de hiphopliefhebber, want waar een muziekstroming een vertakking ondergaat, is het voor iedere muziekliefhebber interessant. Het album heeft een dermate onderscheidend geluid dat het niet goed met andere albums is te vergelijken. De manier waarop de rappers elkaar in ritme afwisselen en binnen de tekst spelen met een wisselend metrum, ondersteund met de innovatieve beats van Nikes, zorgt op het album voor een constante aantrekkingskracht. Een verslavend geluid dat de luisteraar laat verlangen naar meer.