Tja, soms kan het toch snel gaan. Als er zoiets is als een grote deur om door binnen te komen in de lokale scene, dan heeft Wax ’n’ Wane deze met gevel en al in weten te trappen. Debuteren op de Affaire, een verdienstelijke showcase op de Gesel XL, en met slechts drie optredens op de teller uitgeroepen tot Local Hero van LiveXS – ze zullen toch wel iets goed doen.

Het helpt natuurlijk ook wel dat dit een band is met een rijke voorgeschiedenis. Zangeres Marianne van den Bergh en gitarist Jos van de Gruiter spelen al bijna een decennium samen in bands als 9 Days’ Wonder? (‘urban breakbeat’, denk aan Goldie, Lamb en Kosheen) en Ravenglass (wat steviger Goldfrapp/Prodigy geïnspireerd geluid). Samen met drummer Peat (o.a. ex-Gitbox!) en (sinds kort) dj Reemster vormen ze nu Wax ’n’ Wane, een band die geen radicaal nieuwe paden inslaat ten opzichte van hun vorige geesteskindjes, maar wel met een andere klankkleur van het breakbeat-palet werkt. Minder triphoppig dan 9DW?, maar ook niet zo opgefokt als Ravenglass.

Feit is echter wel dat de nummers van hun ‘Come On’ demo ook makkelijk jaren geleden gemaakt hadden kunnen worden. Opener ‘Tattoo’ bijvoorbeeld probeert de missing link te zijn tussen de kille stoomtrein van Goldfrapp en Madonna’s ‘Ray of Light’, maar steekt wel wat schril af bij zijn overdonderende inspiratiebronnen. ‘Cocoon Curfew’ klinkt weer als een sterke outtake van Breakbeat Era, compleet met de karakteristieke hypnotiserende groove die het toenmalige Roni Size project zoveel lof bracht. En bij het titelnummer ‘Come On’ lijkt het alsof ze voor de productie met de teletijdmachine teruggegaan zijn naar 1996. Wax ’n’ Wane kiest hierbij bewust voor een authentiek retrogeluid, inclusief hiphop scratching, een blikken old school-geluid en duistere triphopbeats zoals Lamb en Tricky ze toen nog maakten.

Nu is ‘retro’ natuurlijk een beladen term binnen de muziekwereld. Rockbandjes doen al 40 jaar aan slinks of schaamteloos jatwerk, en daar wordt het zelden als een obstakel gezien bij een beoordeling. Bij elektronische acts ligt dat toch lastiger. Het is erg moeilijk om Wax ’n’ Wane los te zien van de hoogtijdagen van de breakbeat, zeker als het vizier bij de productie zo scherp op het verleden is gericht.

Aan de andere kant: het genre an sich is een beetje in de vergetelhoek geraakt, en kan dus wel een nieuwe impuls gebruiken. Met de gecombineerde ervaring van de Nijmeegse veteranen zit het ook wel snor. Dit zijn duidelijk echte liefhebbers van het genre, en een dansbaar en fel avondje breakbeats is het viertal wel toevertrouwd. ‘Come On’ mag het genre dan wel niet in echt nieuwe richtingen stuwen, maar net als bands als Artefact en Moodak heeft Wax ‘n’ Wane absoluut genoeg in huis om in elk geval live het vuurtje brandende te houden.