Lykke Li, de naam alleen al maakt nieuwsgierig. De verhalen over haar ook. En de vele vrienden die enthousiast over haar zijn. Twee daarvan gingen naar haar concert in Doornroosje. En ik ging met ze mee. Een vrijdagavond in Doornroosje met twee Zweedse bandjes op het podium.

Bij binnenkomst in de grote zaal, blijkt het voorprogramma Dag för Dag net begonnen. Hun uiterlijk valt als eerste op. Broer en zus Snavely hebben allebei een zilveren glitterhaarband om hun hoofd geknoopt. Wellicht een familiegrapje, want bij de drummer is er geen te bekennen. Gelukkig leidt het niet teveel af en kan er op de muziek gelet worden. Bijzondere, mysterieuze en intense gitaarmuziek. Broer en zus hebben een mooie samenzang. Bij de uithalen komt de heldere stem van Sarah goed naar boven. Ze doet me denken aan een zangeres uit de jaren zeventig, op wiens naam ik maar niet kan komen. Dit voorprogramma zorgt voor een energiek en eigenzinnig optreden. Het publiek is opgewarmd en klaar voor hetgeen komen gaat.

Tegen de tijd dat Lykke Li en haar bandleden het podium betreden, staat iedereen dan ook zo ver mogelijk naar voren om maar niks te hoeven missen. Met haar lange blonde haren, zwarte gewaad en mysterieuze oogopslag komt ze zelfverzekerd het podium oplopen, gevolgd door haar begeleidende muzikanten. Lykke, de toetsenist, de drummer/percussionist en de bassist zijn goed op elkaar ingespeeld en gaan ervoor.

Tijdens het eerste nummer blijkt ook nog eens dat de zangeres goed is in een soort van Afrikaans aandoende dans-moves die ik niet had verwacht had bij iemand die deze muziek maakt. Live blijkt de muziek zelf eigenlijk ook diverser dan beluistering van enkele van haar nummers deed voorkomen. Haar bijzondere en donkere stem past bij de mengeling van rustige pop, electro, soul en swingende ritmes. Ook anders dan anders is de podiumopstelling. De drummer beweegt enthousiast tussen de verschillende onderdelen van het breed uitgezette drumstel. De bassist staat niet ergens aan de zijkant, maar achter op het podium op een verhoging. Het is duidelijk dat er is nagedacht over het totaalplaatje.

 

En het werkt. Het publiek is uitzinnig en de wisselwerking tussen hen en de artiesten werkt bijzondere aanstekelijk op alle aanwezigen. De teleurstelling is dan ook voelbaar als de band na een krap uur het podium verlaat. Maar met slechts één album dat is uitgebracht (Youth Novels) is dat ook niet zo verbazingwekkend. Ik ben benieuwd naar alles wat nog komen zal en waar de stem van deze zangeres nog meer allemaal toe in staat is.